در سال‌های اخیر، آسیب‌های رانندگی در حالت مستی بیشتر و بیشتر شده است، اما «رانندگی مواد مخدر» دیگری که می‌تواند خطرات رانندگی خطرناکی را نیز به همراه داشته باشد، اغلب توسط همه نادیده گرفته می‌شود. امروز، داروسازان ۷ نوع دارویی را که پس از مصرف آنها بر ایمنی رانندگی تأثیر می‌گذارند، بررسی می‌کنند.

با مصرف این داروها، ممکن است در حالت مستی رانندگی کنید
"رانندگی مواد مخدر" همانطور که از نامش پیداست به پدیده ای گفته می شود که راننده پس از مصرف برخی داروها همچنان رانندگی می کند که ممکن است رانندگی ایمن را تحت تاثیر قرار دهد و پس از مصرف این داروها ممکن است باعث خواب آلودگی، خواب آلودگی، حواس پرتی، سرگیجه، وزوز گوش، تاری دید، نامطلوب شدن شود. واکنش هایی مانند عدم پاسخگویی به راحتی می تواند منجر به فاجعه شود.
در مفهوم وسیع رانندگی با مواد مخدر، الکل در واقع نوعی رانندگی با مواد مخدر است، اما در تحقیقات و گزارش های داخلی و خارجی، رانندگی با مواد مخدر و رانندگی در حالت مستی به طور جداگانه توضیح داده شده است. دلیل اصلی این است که قضاوت در مورد رانندگی در حالت مستی علاوه بر رایج‌تر بودن، می‌تواند به سرعت از طریق نتایج آزمایش غلظت الکل تنفسی یا غلظت الکل خون با طیف مشخصی از شاخص‌ها تفسیر شود. با این حال، انواع بیشتری از مواد مخدر وجود دارد که ممکن است باعث رانندگی مواد مخدر شود و روش‌های کشف آن الزامات فنی بالاتری دارند، بنابراین، عدم وجود استانداردهای غربالگری مواد مخدر، مشکلات عملی دارد و شناسایی رانندگی مواد مخدر به شدت تحت تأثیر عوامل انسانی است. بنابراین، آگاهی همگان از رانندگی با مواد مخدر باید بهبود یابد.
در حال حاضر فراوانی مشروبات الکلی در بدن راننده در تصادفات رانندگی در حال کاهش است، در حالی که دفعات رانندگی با مواد مخدر رو به افزایش است همچنین رانندگی با مواد مخدر نیز توجه عموم را بیش از پیش به خود جلب می کند.
در حال حاضر، شناخته شده ترین دارویی که ممکن است باعث رانندگی مواد مخدر شود باید Huoxiangzhengqi Shui باشد که یک داروی حاوی الکل است. علاوه بر این، فرآورده هایی مانند محلول خوراکی ترکیبی شیرین بیان، ده قطره آب، شربت سرماخوردگی و سرفه نیز وجود دارد که حاوی الکل است. برخی افراد دوست دارند شراب دارویی بنوشند که از خیساندن مواد دارویی چینی با 75 درصد الکل تهیه می شود که به خطر پنهان رانندگی با مواد مخدر یا رانندگی در حالت مستی نیز تبدیل خواهد شد.

"قدرت" داروی ایستاده در کابینت داروی کوچک حتی از الکل نیز بیشتر است
علاوه بر دلایل فرمولاسیون، برخی داروها نیز وجود دارند، به دلیل اثرات دارویی خاص خود، که عوارض جانبی ایجاد می کنند که بر ایمنی رانندگی تأثیر می گذارد.
سازمان جهانی بهداشت 7 دسته دارویی را فهرست کرده است که ممکن است پس از مصرف آنها بر رانندگی ایمن تأثیر بگذارد و پیشنهاد کرده است که پس از مصرف این داروها رانندگی باید ممنوع شود. این داروها نیز در زندگی روزمره ما بسیار رایج هستند، از جمله:
داروهای آرام بخش- خواب آور بد مانند زولپیدم، دیازپام و استازولام می توانند باعث سرگیجه، خواب آلودگی، خواب آلودگی، تاری دید و کاهش تمرکز شوند.
داروهای ضد صرع بد، مانند کاربامازپین و فنی توئین، ممکن است باعث سرگیجه، سردرد و خواب آلودگی شوند.
داروهای بد آلرژی مانند کلرفنیرامین نیز می توانند باعث خواب آلودگی شوند.
داروهای ضد تب و ضد درد بد مانند ایبوپروفن و استامینوفن می توانند عوارض جانبی مانند سردرد، سرگیجه و اختلال بینایی ایجاد کنند.
داروهای ضدسرفه بد، مانند دکسترومتورفان، می توانند باعث خواب آلودگی و سرگیجه شوند.
داروهای ضد فشار خون بد، مانند نیفدیپین، می توانند باعث سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی و فشار خون پایین شوند.
داروهای کاهنده قند خون ناخواسته، مانند گلیمپراید، ممکن است باعث کاهش قند خون شوند که می تواند منجر به تشنج، کما و گیجی شود.
اثرات این داروها بر سیستم عصبی حتی قوی تر از الکل است. شایان ذکر است که علاوه بر طب غربی، برخی از داروهای سنتی چینی نیز ممکن است خطر رانندگی با مواد مخدر را داشته باشند، به عنوان مثال، گاسترودیا الاتا حاوی گاسترودین است که اثرات آرام بخش و خواب آور قابل توجهی دارد؛ جینسینگ دارای اثرات ضد خستگی است، اما طولانی مدت استفاده از اصطلاح مستعد تحریک پذیری است.

سه نوع عادت دارویی بیشتر در معرض عوارض جانبی هستند
مهم نیست که چه نوع دارویی باشد، باید طبق دستور دارو یا زیر نظر پزشک مصرف شود، رفتار نادرست مصرف دارو باعث بروز عوارض جانبی از جمله رانندگی با مواد مخدر می شود.
مصرف بیش از حد شامل مصرف بیش از حد یا دفعات خودافزایش دارو است. بسیاری از اثرات داروها رابطه مثبتی با دوز دارند و مصرف بیش از حد احتمال عوارض جانبی دارو را افزایش می دهد.
دارو درمانی مکرر به عنوان مثال، برخی از داروهای سرماخوردگی عمدتاً داروهای ترکیبی هستند که حاوی استامینوفن، پسودوافدرین، کلرفنیرامین و غیره هستند. در صورت مصرف همزمان داروهای ضدسرفه، به ویژه داروهای ترکیبی، ممکن است برخی از اجزای دارو تکرار شوند، به طوری که افراد ممکن است میزان واقعی دارو را افزایش دهند.
داروها و داروها نیز ممکن است بر روی بدن انسان تأثیر بگذارند.افزایش تصادفی انواع داروها نیز احتمال بروز عوارض دارویی را افزایش می دهد.
حداقل 6-8 ساعت پس از مصرف دارو رانندگی نکنید
هم رانندگان حرفه ای و هم افراد عادی باید سعی کنند در حین مصرف دارو از رانندگی در جاده خودداری کنند. در شرایط اجتناب ناپذیر، اگر پس از مصرف دارو، خواب آلودگی، خواب آلودگی، حواس پرتی، عدم پاسخگویی، سرگیجه، وزوز گوش، تاری دید، مشکل در تشخیص رنگ، جهت گیری نامناسب و غیره بعد از مصرف دارو رخ داد، باید بلافاصله رانندگی را متوقف کنید.
از نظر حرفه ای، به طور کلی 3 تا 5 نیمه عمر طول می کشد تا یک دارو به طور کامل از بدن انسان دفع شود. اصطلاح نیمه عمر به زمان مورد نیاز برای این فرآیند از شروع مصرف دارو تا زمانی که غلظت خونی دارو در بدن به نصف بالاترین غلظت خون کاهش می یابد، اطلاق می شود. اگر دستیابی به آن در زندگی واقعی دشوار است، حداقل غلظت خونی دارو در بدن انسان باید به بالاترین حد خود برسد و قبل از رانندگی تا حد مشخصی کاهش یابد.
بر خلاف داروها، مدت زمان کاهش سطح خون دقیقاً یکسان نیست. اما به طور کلی پس از متقاعد کردن دارو حداقل 6-8 ساعت طول می کشد تا رانندگی کنید.
اجتناب از قطره های بد این کار را قبل از مصرف دارو انجام دهید