حداقل 10000 در طبیعت وجود دارد این ویروس توانایی آلوده کردن انسان ها را دارد، اما اکثر ویروس ها در حال حاضر فقط در پستانداران وحشی به طور بی صدا پخش می شوند. با این حال، تغییرات در آب و هوا و کاربری زمین می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای اشتراک‌گذاری ویروس در میان گونه‌های حیات وحش که قبلاً از نظر جغرافیایی جدا شده بودند، باز کند.

اخیراً مقاله ای که در "نیچر" منتشر شده است، اشاره می کند که انتظار می رود حداقل 15000 مورد تا سال 2070 رخ دهد که ناشی از تغییرات آب و هوایی است. انتقال ویروس بین گونه ای جدید این افزایش فرصت های اشتراک گذاری ویروس ممکن است 50 مورد بعدی را بهبود بخشد خطر جهش بیماری های عفونی نوظهور از حیوانات به انسان در طول سال، به ویژه در آفریقا و آسیا.

محققان پیش بینی می کنند که با ادامه گرم شدن آب و هوای جهانی، حیوانات وحشی با تعداد زیادی انگل و عوامل بیماری زا مجبور به مهاجرت از زیستگاه خود خواهند شد.اما این حیوانات وحشی مستاصل به احتمال زیاد به مکان هایی که انسان ها زندگی می کنند مهاجرت خواهند کرد. انتقال ویروس به انسان، منجر به شیوع بیماری های همه گیر جدید می شود.

دانشمندان همچنین خاطرنشان می‌کنند که پراکندگی گونه‌های آب و هوایی و تکامل ویروسی ممکن است در حال حاضر اتفاق افتاده باشد. این تغییرات آب و هوایی ممکن است منجر به ظهور ابولا، ویروس کرونا یا سایر ویروس‌های جدید شده باشد و ردیابی ویروس‌های جدید را سخت‌تر کرده و گونه‌های «سنگ پله» را به انسان آسان‌تر کرده است، جایی که پاتوژن‌ها از حیوانات وحشی به انسان منتقل می‌شوند.

با گرم شدن آب و هوا، بسیاری از گونه های جانوری به همراه انگل ها و ویروس هایشان به محیط های جدید سوق داده می شوند. این تغییرات جغرافیایی به دلیل تغییرات آب و هوایی ممکن است تبادل ویروس ها را بین گونه های قبلاً جدا از هم تسهیل کند، و ممکن است "سرریز" بیماری های مشترک بین انسان و دام، انتقال ویروس ها از حیوانات وحشی به انسان را تسهیل کند.

تاکنون، مطالعات اندکی ارزیابی کرده اند که چگونه تغییرات آب و هوایی جهانی بر اشتراک گذاری احتمالی ویروس در آینده و کانون های بیماری در حال ظهور تأثیر می گذارد. در این آخرین مطالعه، کالین کارلسون و همکارانش بررسی کردند که چگونه محدوده جغرافیایی 3870 گونه پستاندار می تواند تا سال 2070 تحت سناریوهای مختلف تغییر آب و هوا تغییر کند.

محققان با استفاده از مدلی از الگوهای اشتراک گذاری ویروس پستانداران شانس انتقال ویروس بین گونه ای در آینده بین گونه ها پیش بینی می شود. برخوردهای جدید بین گونه های پستانداران به دلیل تغییرات آب و هوایی احتمالاً در هر نقطه از جهان رخ می دهد، اما در مناطقی با تراکم جمعیت بالا در مناطق گرمسیری آفریقا و آسیای جنوب شرقی متمرکز خواهد شد. در آب و هوای گرم بر اساس سناریوی 2 درجه سانتیگراد، تخمین زده می شود که تا سال 2070، سازماندهی مجدد توزیع پستانداران ناشی از تغییرات آب و هوایی منجر به حداقل 15000 نفر شود. یک رویداد جدید اشتراک‌گذاری ویروس بین نژادی. و این مطالعه پیش‌بینی می‌کند که این رویدادهای جدید اشتراک‌گذاری ویروس عمدتاً توسط خفاش‌ها هدایت می‌شوند، که ممکن است حامل ویروس‌هایی باشند که به راحتی به انسان منتقل می‌شوند.

تمرکز این کار بر روی تغییرات در محدوده جغرافیایی است که منجر به تغییر در زیستگاه پستانداران مختلف می شود، بنابراین زمانی که پستانداران یک گونه برای اولین بار با پستانداران گونه های دیگر روبرو می شوند، تغییرات جغرافیایی ناشی از تغییرات آب و هوایی ممکن است ویروس را تسهیل کند. مبادلات بین گونه های قبلاً ناهمگون، باعث می شود آنها هزاران ویروس را به اشتراک بگذارند.

و نگرانی این است که زیستگاه های حیوانات به طور نامتناسبی به همان مکان های سکونتگاه های انسانی منتقل می شوند و ویروس های سرریز جدید ایجاد می کنند. در گرمایش جهانی امروز 1.2 در موارد شدید، بسیاری از این فرآیند ممکن است در حال حاضر در حال انجام باشد، و تلاش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ممکن است از وقوع این رویدادها جلوگیری نکند.

یافته مهم دیگر این است که افزایش دما بر خفاش ها تأثیر می گذارد. خفاش ها به عنوان بزرگترین ناقلان ویروس جدید شناخته شده اند و توانایی آنها در پرواز به آنها امکان می دهد مسافت های طولانی را طی کنند و بیشترین سهم را از ویروس به اشتراک بگذارند. با توجه به نقش محوری خفاش ها در ظهور و گسترش ویروس ها، انتظار می رود بیشترین تأثیر تغییرات آب و هوایی بر شیوع بیماری های همه گیر در جنوب شرقی آسیا باشد، زیرا این یک کانون جهانی برای تنوع خفاش ها است.

در مجموع، این مطالعه نشان می‌دهد که تأثیر آن بر سلامت انسان می‌تواند حیرت‌انگیز باشد زیرا ویروس با سرعت بی‌سابقه‌ای بین گونه‌های میزبان گسترش می‌یابد. و تغییرات اقلیمی بزرگ‌ترین عامل خطر بالادستی برای ظهور یک بیماری همه‌گیر خواهد بود - پیش از مسائل مهمی مانند جنگل‌زدایی، تجارت حیات وحش و کشاورزی صنعتی.

"کووید-۱۹ همه گیری و قبل از آن گسترش سارس، ابولا و زیکا نشان داد که انتشار ویروس ها از حیوانات به انسان ها می تواند تأثیر زیادی داشته باشد. برای جلوگیری از انتقال مجدد آنها به انسان، باید گسترش آنها را در حیوانات دیگر درک کنیم. این مطالعه نشان می دهد که حرکات حیوانات و فعل و انفعالات ناشی از گرم شدن آب و هوا ممکن است تعداد ویروس هایی را که بین گونه ها پرش می کنند افزایش دهد. "