بسیاری از والدین نمی توانند در هنگام گریه سر فرزندانشان فریاد نزنند. بعد از فریاد زدن دوباره پشیمان شدم و شروع کردم به فکر کردن در مورد این مشکل. به وضوح می دانستم که "نباید این کار را کرد" اما وقتی عصبانی شد، نتوانستم صدایم را بلند کنم. چنین مشکلی، من به عنوان والدین چه باید بکنم؟ چگونه می توانم احساساتم را کنترل کنم؟ پس از مطالعه نکات زیر، من معتقدم که سود خواهید برد.

1. زیاد به گریه کودک توجه نکنید

وقتی کودک گریه می کند بسیار احساساتی است والدین نباید در این زمان سعی کنند با کودک استدلال کنند یا با او ارتباط برقرار کنند مهم نیست به همه آنها گوش ندهد. موثرترین راه در این زمان این است که چیزی نگویید. کودکان به سادگی در احساسات خود غرق می شوند. در این زمان والدین نباید توجه خاصی به گریه فرزندان خود داشته باشند باید به کارهای خود ادامه دهند و اجازه دهند آنها تخلیه شوند و اگر احساسات کافی داشته باشند طبیعتا آرام می شوند و پس از آرام شدن راحت تر می شوند. برای ارتباط والدین با یکدیگر. .

2. در صورت بروز مشکل آرام باشید، قبل از صحبت وضعیت را روشن کنید

پدر و مادر بعد از یک روز کاری بسیار خسته بودند، وقتی به خانه رسیدند دیدند بچه هایشان در آشپزخانه به هم ریخته اند و از نظر روحی غرق شده بودند، به همین دلیل سر بچه ها فریاد زدند و آنها را به گریه انداختند. واقعیت این است که کودک می خواست برای مادرش رشته فرنگی فوری بپزد، اما انتظار نداشت آشپزخانه را به هم بریزد. بعضی چیزها هستند که لزوماً باور کردنی نیستند. والدین باید قبل از صحبت کردن وضعیت را بفهمند تا مهربانی کودک را اشتباه نگیرند.

3. حواس خود را پرت کنید

برخی از والدین وقتی می بینند که فرزندانشان در زندگی خود شیطنت خاصی دارند و رفتار بدی دارند، به ویژه عصبانی می شوند. بنابراین در این زمان، زمانی که والدین در حال صحبت با فرزندان خود هستند، کودکان ممکن است آنها را نادیده بگیرند. والدین احساس اضطراب خاصی می کنند، بنابراین با فرزندان خود به شدت رفتار می کنند. در این زمان آنها احساس غم و اندوه خواهند داشت، زیرا در این زمان کودک احساس می کند که عزت نفس ندارد. بنابراین، والدین باید یاد بگیرند که در این زمان حواس خود را پرت کنند و بتوانند با کار، آشپزی و غیره مقابله کنند. جلوی بچه های خودتان عصبانی نشوید.

4. اجازه ندهید احساسات فرزندتان بر شما تأثیر بگذارد

والدین زمانی که گریه و عصبانیت فرزندانشان جواب نمی دهد شروع به تنبیه، فریاد زدن یا کتک زدن می کنند. این اغلب باعث آزار کودک می شود، این نوع توبیخ گریه را بیشتر و جدی تر می کند. والدین باید با آرامش با آن برخورد کنند و اجازه ندهند احساسات فرزندان بر شما تأثیر بگذارد موثرترین روش برقراری ارتباط منطقی است.

5. من نمی توانم جلوی غرش را بگیرم، لطفا صمیمانه از کودک عذرخواهی کنید

زخم های جسمی کودکان نیاز به بانداژ والدین دارد، زخم های روحی نیاز به شفای بیشتر والدین دارد. نتونستم سر بچه فریاد بزنم، لطفا بهش بگی: "مامان و بابا داد میزنن، تقصیر تو نیست، به خاطر اینه که مامان و بابا احساساتشونو کنترل نکردن، اگه حرفی برای گفتن داری، باید در موردش صحبت کن. هر چقدر هم که نسبت به بچه ظلم کنیم، همه آنها در حسرت ارتباط با والدینشان هستند، باز هم آرزوی آغوش پدر و مادرشان را دارند.

6. به جای غرش بلند با صدای آهسته صحبت کنید

در واقع، گاهی اوقات، نگاه تند والدین برای منصرف کردن فرزندان کافی است. روانشناسان یک بار مطالعه ای انجام دادند و دریافتند که برخورد با یک موضوع برای کودکان آسان تر است و با صدای آهسته می پذیرد. وقتی والدین عمدا صدای خود را پایین می آورند تا صحبت کنند، احساسات آنها آرام تر و منطقی تر می شود. این عاطفه به کودکان نیز منتقل می شود تا از سوءتفاهم های عاطفی بیرون بیایند و منطقی فکر کنند. آموزش نجوا بهترین هدیه است.