Birçok ebeveyn, çocukları ağlarken onlara bağırmaktan kendini alamaz. Bağırdıktan sonra tekrar pişmanlık duymaya başladım ve bu sorun üzerinde düşünmeye başladım, "Yapılmaması gerektiğini" çok iyi biliyordum ama sinirim gelince sesimi yükseltmeden edemedim. Böyle bir çıkmaz, ebeveyn olarak ne yapmalıyım? Duygularımı nasıl kontrol edebilirim? Aşağıdaki noktaları okuduktan sonra fayda sağlayacağınıza inanıyorum.

1. Çocuğun ağlamasına çok fazla dikkat etmeyin

Çocuk ağladığında çok duygusaldır.Anne-babalar bu dönemde çocukla muhakeme etmeye veya onunla iletişim kurmaya çalışmamalıdır.Hepsini dinlemese de fark etmez. Şu anda en etkili yol hiçbir şey söylememektir. Çocuklar sadece kendi duygularını şımartırlar. Bu dönemde anne-babalar çocuklarının ağlamasına özel bir ilgi göstermemeli, kendi işlerini yapmaya devam etmeli ve onların dışarı çıkmasına izin vermeli. Yeterli duyguları varsa, doğal olarak sakinleşirler. Sakinleştikten sonra daha kolay olacaktır. ebeveynlerin birbirleriyle iletişim kurması için. .

2. Bir sorun olduğunda sakin ol, konuşmadan önce durumu netleştir

Bir günlük çalışmanın ardından çok yorgun düşen veliler eve geldiklerinde çocuklarının mutfakta ortalığı karıştırdığını görünce duygusal olarak bunalıp çocuklara bağırıp onları ağlattılar. Gerçek şu ki, çocuk annesi için hazır erişte pişirmek istedi ama mutfağı dağıtmayı beklemiyordu. İnanılması gerekmeyen bazı şeyler vardır. Ebeveynler, çocuğun nezaketini karıştırmamak için konuşmadan önce durumu anlamalıdır.

3. Dikkatinizi dağıtın

Bazı ebeveynler, çocuklarının hayatlarında özellikle yaramaz olduklarını ve kötü davrandıklarını gördüklerinde özellikle rahatsız olurlar. Dolayısıyla bu zamanda, ebeveynler çocuklarıyla konuşurken çocuklar onları görmezden gelebilir. Ebeveynler özellikle endişeli hissederler, bu nedenle çocuklarına özellikle sert davranırlar. Bu zamanda üzgün hissedecekler çünkü bu zamanda çocuk özgüvenlerinin olmadığını hissedecek. Bu nedenle, ebeveynler bu zamanda dikkatlerini dağıtmayı öğrenmeli ve iş, yemek pişirme vb. Kendi çocuklarınızın önünde öfkenizi kaybetmeyin.

4. Çocuğunuzun duygularının sizi etkilemesine izin vermeyin

Ebeveynler, ağlamaları ve öfke nöbetleri işe yaramadığında çocuklarını disipline etmeye, bağırmaya veya dövmeye başlarlar. Bu genellikle çocuğu incitir.Bu tür azarlamalar ağlamayı daha ciddi hale getirir.Anne baba ne kadar sinirlenirse çocuk da o kadar çok ağlar. Anne babalar bununla sakin bir şekilde ilgilenmeli ve çocuklarının duygularının sizi etkilemesine izin vermemelidir.En etkili yöntem akılcı iletişim kurmaktır.

5. Kükremeden duramıyorum, lütfen çocuktan içtenlikle özür dile

Çocukların fiziksel yaraları ebeveyn sargılarına ihtiyaç duyar; ruhsal yaralar daha fazla ebeveyn tedavisine ihtiyaç duyar. Çocuğa bağırmadan edemedim, lütfen ona de ki: "Anne ve baba bağırıyor, bu senin hatan değil, çünkü anne ve baba duygularını kontrol edemediler. Söyleyecek bir şeyin varsa, bunun hakkında konuşmalısın. ” Çocuğa ne kadar acımasız olursak olalım, hepsi anne babasıyla bağın özlemini çeker, yine de anne babalarının kucaklaşmasını özlerler.

6. Yüksek sesle kükremek yerine alçak sesle konuşun

Aslında bazen bir ebeveynin sert bir bakışı çocukları caydırmak için yeterlidir. Psikologlar bir keresinde bir araştırma yapmışlar ve aynı şeyle uğraşmanın çocukların alçak sesle kabul etmesinin daha kolay olduğunu bulmuşlardır. Ebeveynler konuşmak için kasıtlı olarak seslerini alçalttığında, duyguları daha sakin ve mantıklı hale gelecektir. Bu duygu çocuklara da aktarılacak, böylece duygusal yanlış anlamalardan sıyrılıp mantıklı düşünebilecekler. Fısıltı eğitimi en iyi hediyedir.