در فرآیند از دست دادن چربی، ما تمایل بیشتری به انتخاب ابزارهای شهودی داریم که رایج ترین آنها رژیم غذایی و ورزش هستند، هدف دستیابی به هدف دریافت و مصرف کالری است، زیرا رژیم غذایی می تواند به شما کمک کند کالری دریافتی روزانه خود را محدود کنید. ، ورزش بخشی از مصرف را افزایش می دهد ، اما برای کاهش چربی ، این روند چندان ساده نیست ، برعکس ، از دست دادن چربی فرآیند نسبتاً پیچیده ای است ، زیرا عوامل بسیاری بر وضعیت تعادل کالری تأثیر می گذارد ، حتی اگر فکر کنید وجود دارد. باید کسری کالری باشد، اما در واقع نه، این یکی از سوالاتی است که بسیاری از دوستان تعجب می کنند.

بنابراین، چه چیزی باعث می شود که کمبود کالری واقعی در طول کاهش چربی کمتر از حد انتظار باشد یا حتی وجود نداشته باشد؟ به طور خلاصه، احتمالاً دلایل مختلفی وجود دارد، مانند دست کم گرفتن کالری غذا، برآورد بیش از حد مصرف ورزش، نادیده گرفتن سازگاری متابولیک، ناتوانی در مبارزه با گرسنگی، انگیزه ذهنی، سطح هورمون و غیره. در بین این عوامل، علاوه بر سطح هورمون، اساساً می‌توان عوامل دیگری را نیز درک کرد، بنابراین سطوح هورمونی چگونه بر روی کاهش چربی تأثیر می‌گذارد؟

البته وقتی صحبت از تاثیر هورمون‌ها بر کاهش چربی می‌شود، جنبه‌های مختلفی مانند تستوسترون، انسولین، تیروکسین و البته کورتیزول وجود دارد. اثرات کاهش چربی و این سوال که چگونه کورتیزول را متعادل کنیم.

کورتیزول چیست؟

کورتیزول گلوکوکورتیکوئید اصلی است که توسط غدد فوق کلیوی برای تنظیم متابولیسم و ​​استفاده از پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی ها و همچنین برای تنظیم استرس فیزیولوژیکی یا روانی و عملکردهای ضد التهابی ترشح می شود. بسیاری از مواقع از کورتیزول به عنوان "هورمون استرس" نیز یاد می کنیم زیرا ترشح کورتیزول با استرس مرتبط است. هنگامی که بدن تحت استرس است، بدن کورتیزول ترشح می کند.

علاوه بر این، بدن ما کورتیزول را در طول روز ترشح می‌کند و از یک ریتم شبانه‌روزی پیروی می‌کند، به‌طوری‌که سطح کورتیزول در طول روز زمانی که از خواب بیدار می‌شویم بالاترین سطح و در عصر کمترین میزان، در طول ورزش با شدت بالا افزایش می‌یابد و پس از آن کاهش می‌یابد.

مزایا و معایب کورتیزول

کورتیزول در بین جمعیت ورزشکار شهرت بدی دارد زیرا سطوح بالای کورتیزول می تواند بر سلامتی تأثیر منفی بگذارد. سطوح بالای کورتیزول نیز خبر خوبی برای ورزشکاران نیست، مانند:

سطوح بالای کورتیزول می تواند احتمال افزایش وزن شما را افزایش دهد، عمدتاً به این دلیل که سیگنال های سیری را مسدود می کند، بیشتر از حد معمول گرسنه می شوید و اشتهای شما را تحریک می کند، به خصوص در چربی های غنی از نشاسته و قند. مواد غذایی، مانند زمانی که استرس داریم، ترجیح می‌دهیم شیرینی‌ها را برای کاهش استرس انتخاب کنیم.

سطوح بیش از حد کورتیزول می تواند کاهش یا افزایش وزن را دشوار کند. وقتی وزن اضافه می کنید، چربی در شکم انباشته می شود.

سطوح بالای کورتیزول می تواند عضله سازی را دشوار کند زیرا سنتز پروتئین را مهار می کند و تجزیه پروتئین را تسریع می کند که منجر به کاهش سطح تستوسترون می شود و به طور کلی عضله سازی را دشوار می کند.

علاوه بر این عوامل، سطوح بالای مداوم کورتیزول نیز می تواند منجر به مشکلات احتباس آب و پف کردگی شود. البته این سوالات به تاثیرات افزایش مزمن کورتیزول بر عضله سازی و کاهش چربی اشاره دارد، نه اینکه سطوح طبیعی کورتیزول بد باشد. برعکس، کورتیزول فواید خاصی برای سلامتی و عضله سازی و کاهش چربی دارد. به عنوان مثال، کورتیزول با التهاب مبارزه می کند، چربی را می شکند، استرس را تنظیم می کند، فشار خون را تثبیت می کند و ایمنی را تنظیم می کند.

گفته می شود، کورتیزول مطلقاً خوب یا بد نیست. این خوب نیست زیرا زمانی که سطح کورتیزول به طور مداوم بالا باشد، بر سلامت، عضله سازی و کاهش چربی تأثیر منفی می گذارد. بنابراین، برای افرادی که چربی از دست می دهند، نحوه متعادل کردن سطح کورتیزول از اهمیت ویژه ای برخوردار است.