کودکان همیشه در مرکز توجه خانه هستند و والدین نمی توانند منتظر بمانند تا بهترین های دنیا را به فرزندانشان بدهند. سلامت کودک نیز مورد توجه والدین است. اگر کودک بیمار باشد، والدین بسیار مضطرب خواهند شد. برخی از والدین به محض اینکه متوجه شوند فرزندشان رفتار غیرطبیعی دارد، ناخودآگاه با اوتیسم همراه می شوند، اما بسیاری از والدین نیز هستند که نمی توانند به موقع آن را پیدا کنند. بنابراین چگونه می توانید تشخیص دهید که فرزندتان اوتیسم دارد؟ والدین می توانند از این مقاله برای درک ویژگی های اوتیسم و ​​یادگیری نحوه قضاوت در مورد اوتیسم استفاده کنند تا در مورد اوتیسم بودن کودک قضاوت کنند.

روش قضاوت 1: اختلاف منظر

کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا یک ویژگی دارند: اختلاف منظر. اما دو مورد خاص وجود دارد: یکی اینکه ممکن است برخی از کودکان قبل از یک و نیم سالگی بینایی خوبی داشته باشند، اما با بیدار شدن تفکر منطقی بینایی خود را از دست بدهند، دیگری اینکه برخی از والدین مستقیماً کودک را نگه می دارند تا او را مشاهده کنند. چشم، خود این رفتار اشتباه است، زیرا بزرگسالانی که از فاصله نزدیک به یکدیگر نگاه می کنند نیز از چشم دوری می کنند، بنابراین برای مشاهده چشم ها باید فاصله مناسب را رعایت کنید.

روش قضاوت 2: عدم پاسخ به هنگام تماس با نام

روش قضاوت این برادر به این صورت است که وقتی کودک کاری انجام می دهد، نام کودک را صدا می کند و دستور می دهد و مشاهده می کند که آیا کودک به بالا نگاه می کند و پاسخ می دهد یا خیر. لازم به ذکر است که وقتی کودک در حال تماشا و تمرکز روی چیز دیگری است نمی توان این تست را انجام داد، همچنین باید دستورالعمل هایی را ارائه دهید، ممکن است کودک اهمیتی نداشته باشد که شما فقط اسم را صدا می زنید، بسیاری از والدین فقط آن را تکرار می کنند و فکر می کنند که این نام باید انجام شود. این نام اشتباه است.

روش قضاوت سوم: کمک نخواهم خواست

همچنین زمانی که کودک در باز شدن در را باز نمی کند، می توانید مشاهده کنید که آیا برای درخواست کمک برمی گردد یا خیر. اگر مستقیماً دست والدین را بردارید و سعی کنید آن را باز کنید، این مشکل مشترک است، وقتی کودک می خواهد در را باز کند، نمی تواند تصور کند که شخصی در را برای او باز کرده است، بنابراین دست والدین را می گیرد. برای باز کردن آن، و در عین حال با والدین چشم ندارد.تعامل با عمل.

روش قضاوت چهارم: حقوق مالکیت نامشخص است

از این روش زمانی استفاده می شود که بچه ها با اسباب بازی ها بازی می کنند، وقتی اسباب بازی ها را می بینند، بازی می کنند و آنها را دارند. به دلیل عدم توجه مشترک، کودکان دارای ویژگی های اوتیستیک به قدری بر اسباب بازی ها متمرکز هستند که از صاحبان آنها بی اطلاع هستند. به همین ترتیب، زمانی که کودک دارای ویژگی های اوتیستیک با اسباب بازی بازی می کند، کودکان دیگر اسباب بازی ها را جلوی او می گیرند (نه اسباب بازی هایی که با آنها بازی می کنند) و از آنها محافظت نمی کنند.

روش قضاوت پنجم: رفتار نامناسب

علاوه بر این، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است پارس کنند، بخندند یا با خودشان صحبت کنند. زیرا برای آنها آسان است که ناگهان به صحنه قبلی فکر کنند و سپس به تمرکز بالایی برسند و به چشمان دیگران اهمیتی ندهند. در میان آنها، خودگفتاری زبان پژواک است.اگر با دقت گوش کنید، محتوای خودگویی اغلب صحنه ای از گذشته است که ممکن است به تفاوت نورون های آینه ای مربوط باشد.

روش قضاوت ششم: عدم علاقه به مردم

کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر روی اسباب‌بازی‌های مورد علاقه‌شان، غذاها و سایر اقلامی که نیازهای اولیه را برآورده می‌کنند، تمرکز می‌کنند تا روی افراد و چیزهای اطرافشان. عدم تمایل کودکان به اشاره به چیزها، به اشتراک گذاشتن و خودنمایی، عدم علاقه به افراد است، بنابراین اینکه آیا کودکان رفتارهای اشتراکی و خودنمایی مکرر دارند یا خیر، برای قضاوت در مورد تمایل آنها به تعامل با مردم استفاده می شود.

روش قضاوت هفت: رفتار کلیشه ای

یکی از معرف‌ترین علائم اوتیسم، رفتارهای کلیشه‌ای معمول‌تر عبارتند از: راه رفتن در دایره، مشاهده دست‌ها، مشاهده لاستیک‌ها، تماشای فن‌های برقی، کشیدن درهای کشویی، شستن مکرر دست‌ها، پا گذاشتن روی دریچه‌های چاه برای دیدن فاضلاب، عقب بردن آسانسور و چهارم، راه رفتن مسیرهای ثابت و غیره رفتاری تکراری دارند. هنگامی که کودکان رفتارهای کلیشه ای از خود نشان می دهند، اغلب با سطح بالایی از تمرکز همراه هستند و بنابراین در حالت غوطه وری قرار می گیرند که می تواند برای مدت طولانی بدون مداخله دوام بیاورد. والدین می توانند از این روش ها برای تعیین اینکه آیا فرزندانشان اوتیسم دارند یا خیر، استفاده کنند.