من معتقدم همه در مورد بیماری دست، پا و دهان شنیده اند، زیرا بیماری دست، پا و دهان با تاول در دست، پا و دهان مشخص می شود، این بیماری خفیف و دوره بیماری کوتاه است. بهار و پاییز بیشتر مستعد ابتلا به بیماری هستند و مقاومت کودکان اغلب نسبتاً کم است و بیشتر کودکان از بیماری های دست، پا و دهان رنج می برند. پس علائم بیماری دست، پا و دهان چیست؟ بیایید یک مقدمه مفصل به شما ارائه دهیم، بیایید با هم نگاهی بیندازیم.

علت بیماری دست، پا و دهان

پاتوژن های ایجاد کننده HFMD عمدتاً ویروس کوکساکی انواع 2، 4، 5، 7، 9، 10، 16 و انتروویروس B انواع 1، 16 و 16 از Picornaviridae گروه A هستند. نوع 2، نوع 3، نوع 16، نوع 4، نوع 5، و غیره؛ انترو ویروس 71؛ ویروس اکو و غیره. در این میان، انترو ویروس 71 و کوکساکی ویروس A16 شایع ترند.

انتروویروس ها برای بقا و انتقال در محیط های گرم و مرطوب مناسب هستند و به اتر، دکلروکلات و ... حساس نیستند. 75% الکل و 5% لیزول غیر فعال نمی شوند اما به اشعه ماوراء بنفش و خشک شدن حساس هستند. اکسیدان های مختلف (پرمنگنات پتاسیم، پودر سفید کننده و غیره)، فرمالدئید، ید و غیره می توانند ویروس را غیرفعال کنند. ویروس را می توان به سرعت در دمای 50 درجه سانتی گراد غیرفعال کرد، اما محیط با غلظت 1 مول از کاتیون های دو ظرفیتی می تواند مقاومت ویروس را در برابر غیرفعال سازی گرما بهبود بخشد. این ویروس می تواند به مدت یک سال در دمای 4 درجه سانتی گراد و نگهداری طولانی مدت در دمای 20- درجه سانتی گراد زنده بماند. بقای طولانی مدت

علائم بیماری دست، پا و دهان

علائم بیماری دست، پا و دهان 1: علائم عمومی

(1) شروع حاد است، دوره کمون 3-5 روز است، و علائم پیش‌درآمدی مانند تب خفیف، ضعف عمومی و درد شکم وجود دارد. تاول‌های دردناک میلیاری تا ماش روی مخاط دهان پخش می‌شوند و راش‌های ماکولوپاپولار و تبخال روی دست‌ها و پاها ظاهر می‌شوند. بثورات ماکولوپاپولار اولیه به تبخال تبدیل می شود که به شکل گرد یا بیضی شکل، حدود 3-7 میلی متر، به اندازه یک دانه برنج است. از نظر کیفیت کوچک، از نظر بافت سخت، برافروخته، مایع تاولی کمتر، و فرسایش های لکه مانند یا پوسته مانند در زیر غشای سفید خاکستری دیده می شود. بثورات بدون ایجاد اسکار یا هیپرپیگمانتاسیون برطرف می‌شوند و عفونت‌های ثانویه اغلب آسیب‌های پوستی را تشدید می‌کنند.

(2) علاوه بر دستها و پاها و دهان به باسن و مقعد نیز نزدیک است و گاهاً در تنه و اندامها تبخال ایجاد می شود و پس از چند روز تبخال خشک شده و فروکش می کند. راش نه خارش دارد و نه دردناک.

(3) پاپول ها و تاول های سیستمیک ممکن است در تک تک کودکان ظاهر شوند که با مننژیت آسپتیک، آنسفالیت و میوکاردیت همراه است. ممکن است با سرفه، آبریزش بینی، کاهش اشتها، حالت تهوع، استفراغ، سردرد و سایر علائم همراه باشد.

(4) برخی موارد فقط به صورت راش یا آنژین تبخال ظاهر می شود. کل دوره بیماری حدود 10-5 روز است و اکثر آنها خود به خود قابل درمان هستند و پیش آگهی خوب است و عواقبی ندارد.

علائم بیماری دست، پا و دهان 2: تظاهرات شدید

در تعداد کمی از موارد (به خصوص زیر 3 سال)، آنسفالیت، آنسفالومیلیت، مننژیت، ادم ریوی و نارسایی گردش خون ممکن است رخ دهد.

(1) تظاهرات سیستم تنفسی: تنگی نفس، مشکل، تغییر در ریتم تنفس، سیانوز لب ها، مایع کف آلود سفید، صورتی یا خونی (خلط) در دهان و خلط یا رال های مرطوب در ریه ها شنیده می شود.

(2) تظاهرات سیستم عصبی: کمبود انرژی، بی حالی، سردرد، استفراغ، تحریک پذیری، لرزش اندام، ضعف یا فلج؛ معاینه فیزیکی نشانه هایی از تحریک مننژ را نشان داد، و رفلکس های تاندون ضعیف یا ناپدید شدند؛ موارد بحرانی ممکن است به صورت تشنج های مکرر، کما ظاهر شوند. و ادم مغزی، فتق مغزی.

(3) تظاهرات سیستم گردش خون: رنگ پریده، ضربان قلب سریع، نبض کم عمق، ضعیف شدن یا حتی ناپدید شدن، اندام سرد، سیانوز انگشتان دست (پا)، افزایش یا کاهش فشار خون.

درمان بیماری دست، پا و دهان

درمان بیماری دست، پا و دهان 1: درمان موارد عادی

(1) انزوا را تقویت کنید: از عفونت متقاطع خودداری کنید، استراحت مناسب داشته باشید، سبک غذا بخورید، و از دهان و پوست مراقبت کنید.

(2) درمان علامتی: تب، استفراغ، اسهال، و غیره، و مطابق با آن برخورد کنید.

(3) درمان اتیولوژیک: استفاده از ریباویرین و غیره.

درمان بیماری دست، پا و دهان 2: درمان موارد شدید

(1) موارد با درگیری ترکیبی سیستم عصبی

① درمان علامتی: مانند خنک کننده، آرام بخش و تشنج (دیازپام، سدیم فنوباربیتال، کلرال هیدرات و غیره).

فشار خون داخل جمجمه ای را کنترل کنید: مصرف را محدود کنید، مانیتول را دهیدراته کنید، دوز 0.5-1.0 گرم بر کیلوگرم، Q4h-Q8h، زمان تجویز و دوز را با توجه به شرایط تنظیم کنید و در صورت لزوم فوروزماید را اضافه کنید.

③تزریق داخل وریدی گاما گلوبولین: 1g/kg*2 بار در هر بار یا 2g/kg*1 بار در هر بار.

④ از گلوکوکورتیکوئیدها به صورت مناسب استفاده کنید: متیل پردنیزولون 1-2 میلی گرم/(کیلوگرم در روز)، تقسیم به 1-2 انفوزیون داخل وریدی. موارد شدید را می توان با گرانول های کوتاه مدت با دوز بالا درمان کرد: متیل پردنیزولون 30-15 میلی گرم/(کیلوگرم در روز)، پس از 3 روز به دوز کوچک کاهش می یابد.

⑤ بیماران مبتلا به نارسایی تنفسی باید به طور مکانیکی تهویه شوند تا مدیریت تنفسی تقویت شود.

(2) موارد با درگیری سیستم تنفسی و گردش خون

① راه هوایی را باز نگه دارید و اکسیژن را استنشاق کنید.

② ایجاد دسترسی وریدی برای تشخیص تنفس، ضربان قلب، فشار خون و اشباع نمونه خون.

③ در صورت نارسایی تنفسی، لوله گذاری به موقع تراشه، از تهویه مکانیکی با فشار مثبت استفاده کنید و پارامترهای تنفسی را در هر زمان با توجه به تجزیه و تحلیل گاز خون تنظیم کنید.

④ در صورت لزوم از داروهای وازواکتیو و گاما گلوبولین استفاده کنید.