Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne jest stosunkowo powszechną i poważną chorobą psychiczną. W psychoterapii lub hipnoterapii OCD jest trudniejsze do leczenia niż depresja i lęk. Etiologia zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest złożona, a same leki często są nieskuteczne lub trudne do osiągnięcia zadowalających rezultatów. Większość pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi wymaga suplementacji psychoterapią, która przynosi lepsze efekty.Jak w przypadku innych chorób psychicznych, jakie są metody leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych? Oto trzy z bardziej skutecznych metod leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.

[1111111111]

[1111111111] Pierwsza metoda leczenia: Terapia Morita

Jeśli chodzi o leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, pierwszą rzeczą, o której należy mówić, jest terapia Morita.Terapia Morita to teoria i metoda psychoterapii oparta na orientalnym tle kulturowym, założona przez japońskiego psychiatrę dr Moritę Masę w latach 20. XX wieku. „Niech tak będzie i rób to, co powinno” wskazuje osobom z OCD we właściwym kierunku. Ignorowanie tak zwanych obsesyjnych myśli to pozwalanie rzeczom na to, by potoczyły się swoim torem, a wielokrotne zwracanie uwagi z powrotem na chwilę obecną jest właściwą rzeczą do zrobienia. Zwróć uwagę na "tzw. myśli obsesyjne", co oznacza: nie traktuj swoich myśli jako patologicznych, a traktuj je jak obce. Nie różnią się one od zwykłych myśli, tylko trochę silniejsze. Widzenie tego w tak oczywisty sposób pomaga nam chętnie płynąć z prądem. Terapia Morita: „płyń z prądem, rób to, co powinieneś”. Tak zwane „płynięcie z prądem” nie jest arbitralne. Emocje osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi nie mogą być kontrolowane przez własną siłę, np. gdy chcą płakać, chcą zacząć i będą niechętne. I odwrotnie, nie można próbować być smutnym, kiedy jesteś szczęśliwy. Nie możesz uciec przed emocjami, ale zaakceptuj je takimi, jakimi są, i rób to, co powinieneś zrobić z czynami. „Właściwe postępowanie” to proszenie ludzi z OCD, aby robili to, co powinni robić w swoim naturalnym życiu.

[1111111111] Metoda leczenia druga: Terapia uważności (Vipassana)

Starożytna metoda medytacji wywodząca się z prymitywnego buddyzmu - terapia uważności (Vipassana), gdzie Vipassana oznacza obserwowanie rzeczy takimi, jakie są. Techniki uzdrawiania, które oczyszczają umysł i ciało poprzez obserwację siebie, mają również uniwersalne zastosowanie, nie są specyficzne dla określonej zorganizowanej religii lub sekty. Centralną ideą tej metody leczenia jest to, że wszystko się zmienia, ale ludzie z OCD będą mieli nawykowe pragnienie i uporczywą pogoń za przyjemnymi uczuciami, które są z natury nietrwałe, mając nadzieję, że będą trwać wiecznie, podczas gdy nieprzyjemne uczucia rozwiną się Uraza, odrzucenie, depresja i inne reakcje, mam nadzieję, że natychmiast zniknie. Dlatego źródłem bólu i kłopotów pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi nie są bodźce zewnętrzne ani przyjemność odczuwania siebie, ale niewłaściwy sposób reagowania.

[1111111111] Metoda leczenia trzecia: terapia psychoanalityczna

Metoda ta wykorzystuje techniki psychoanalityczne, aby pomóc osobom z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi zrozumieć przyczyny objawów, takich jak relacje rodzinne, styl życia i kształtowanie osobowości. Kładzie nacisk na wyjaśnianie sprzeczności między objawami obsesyjno-kompulsywnymi poprzez zrozumienie, zmianę przeżyć emocjonalnych i wzmocnienie osobowości, tak aby osiągnąć cel leczenia. Psychoanaliza polega bardziej na analizie traumy we wczesnym okresie życia i badaniu przyczyn objawów, aby złagodzić objawy OCD. Ale wadą jest to, że początek jest powolny, a czas stosunkowo długi.

[1111111111]

[1111111111] Metoda leczenia czwarta: terapia poznawczo-behawioralna

To podejście jest bardziej skoncentrowane na zmianie poznania, opartego na odwróceniu błędnego lub irracjonalnego poznania i rekonstrukcji nowego wiarygodnego poznania, aby zmienić zachowanie i emocje. Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc pacjentom z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi pogłębić ich zrozumienie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, poprawić ich zdolność do prawidłowego radzenia sobie z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi oraz promować ich rozwój psychologiczny i wzrost, łagodząc w ten sposób wpływ lęku i skutków psychologicznych zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.