دوستی به من گفت که دوست دخترش یک شخصیت اجتنابی است و عاشق شدن با او بسیار دردناک است و او اصلاً نمی تواند احساس کند "دوستم دارد". در حالت عادی خود، اغلب می بینند که او مرا طرد می کند، من را طرد می کند، بر استقلال بیش از حد تأکید می کند، و حتی اغلب ارتباطش را از دست می دهد و غیره. دوستان می گویند که او در روند عاشق شدن او احساس خوشبختی و شادی نمی کند، بلکه بیشتر احساس خستگی و درد می کند. بنابراین، آیا شخصیت های اجتنابی می دانند عشق چیست؟ آیا آنها میل به عشق ورزیدن دارند؟ آیا آنها توانایی دوست داشتن را دارند؟ اجراهای خاص کدامند؟ بیا یک نگاهی بیندازیم.

1. شخصیت اجتنابی فاقد میل به عشق نیست

در واقع، مهم نیست که آنها چه نوع شخصیت اجتنابی دارند، در واقع میل به عشق ورزیدن ندارند، همچنین به راحتی می توانند تصور خوبی از جنس مخالف داشته باشند و به طور فعال جنس مخالف مورد علاقه خود را دنبال می کنند. همچنین ملایم، با ملاحظه، مهربان و متفکر خواهد بود. در عین حال، آنها می توانند از احساسات یکدیگر مراقبت کنند، در مواقع ناراضی همدیگر را تشویق کنند، در طول سال نو و جشنواره های چینی هدایایی بدهند و با یکدیگر به آینده امیدوار باشند. بنابراین، زمانی که آنها فقط عاشق هستند یا در دوره مبهم هستند، شخصیت اجتنابی فعلا بار روانی نخواهد داشت، زیرا این فرآیند ارضای میل او به عشق است. اما اگر وارد مراحل میانی و پایانی یک رابطه یا حتی ازدواج شوند، شروع به طرد رابطه کرده و احساس خستگی و بدبختی می کنند. آنها ناامید، در حال فرار و حتی مایل به فرار به نظر می رسند. بنابراین هر بار که آنها از هم جدا می شوند، درگیری ها و نزاع ها را از هم می پاشند، شخصیت های اجتنابی به اجتناب عادت می کنند، اما به راحتی به جدایی اشاره نمی کنند، زیرا آنها واقعاً نمی خواهند ترک کنند، آنها همچنان میل به عشق ورزیدن دارند.

2. شخصیت اجتنابی عشق ورزیدن را بلد نیست

اینکه انسان عشق را بفهمد یا نه در واقع احساسی است که از خانواده نشات می گیرد. برای کسانی که خانواده اصالتاً شادی دارند، عشقی که می خواهند در واقع احساسی شبیه به خانواده اصلی است. به عنوان مثال: والدین خانواده اصلی اغلب نسبت به شریک زندگی خود ابراز نگرانی می کنند، وقتی طرف مقابل روحیه بدی دارد، به موقع به آنها آرامش می دهند و گوش می دهند و همیشه به بدن طرف مقابل اهمیت می دهند و انواع مراقبت ها رفتارهای طبیعی است. و ناخودآگاه و بدون هیچ اکراهی این کار را انجام می دهند و حتی بسیار احساس راحتی و رضایت می کنند. برای شخصیت های اجتنابی، بسیاری از خانواده های اصلی آنها ناراضی هستند، یا حتی مشکلات جدی دارند، یا در روابط قبلی خود به شدت آسیب دیده اند، و آنها را در روابط پایدار بسیار غیرقابل اعتماد می کند. بنابراین، شخصیت های اجتنابی اغلب این احساس را نشان می دهند که عشق را درک نمی کنند و نمی دانند چگونه دوست بدارند.

3. اکثر شخصیت های اجتنابی فاقد توانایی عشق ورزیدن هستند

از آنجایی که خانواده‌های بومی با شخصیت‌های اجتنابی بسیار ناراضی هستند و در دوران کودکی مورد توجه و محبت والدین قرار نمی‌گرفتند، سخت است که واقعاً دیگران را دوست داشته باشیم و وقتی بزرگ شدند به دیگران ببخشیم. آن‌ها معمولاً طوری رفتار می‌کنند که نمی‌دانند چگونه یک نفر را دوست داشته باشند، اما وقتی احساس می‌کنند باید این کار را انجام دهند، فقط می‌توانند عشق دیگران را تقلید کنند. او ممکن است وقتی با یک دوست دختر است این کار را انجام دهد. اما بالاخره این اجراها از ته دل نیستند، تقلیدی هستند و به این ترتیب به سختی می‌توانند احساس رضایت کنند. بنابراین برای آنها، چگونگی دوست داشتن دیگران امری بسیار دشوار و خسته کننده است.