کوهنوردی در زمستان با سفر به نقاط دیدنی معمولی متفاوت است. لازم است افراد قبل از حرکت به اندازه کافی ورزش کنند تا وضعیت بدنی خوبی داشته باشند. بسیاری از مردم از نظر روانی آن را تحقیر می کنند و کوهنوردی را به عنوان "راه رفتن در اطراف باغچه پشتی" می دانند و اغلب خطرات احتمالی در روند کوهنوردی را نادیده می گیرند. بسیاری از علاقه مندان به کوهنوردی اغلب کوه ها را با سختی بالاتر انتخاب می کنند، اما به طور کلی، در هر طرف تخته سنگ وجود دارد، زمین پیچیده است، آب و هوا متغیر است و خطرات ایمنی احتمالی وجود دارد. اگر آمادگی کافی برای کوهنوردی ندارید، به راحتی می توانید در خطر باشید.

برای کوهنوردی در زمستان چه آمادگی هایی باید داشته باشم؟

آماده سازی 1. "روش پانسمان سه لایه" برای گرم و گرم نگه داشتن

هنگام فعالیت در فضای باز در زمستان، از یک طرف باد سرد به راحتی به لایه داخلی لباس نفوذ کرده و هوای گرم سطح پوست را از بین می برد. بنابراین لایه بیرونی لباس باید بتواند از نفوذ آب باران جلوگیری کرده و قابلیت تنفس بالایی داشته باشد. اصل لایه حرارتی این است که "با مسدود کردن هوا در منافذ لباس عایق می شود" بنابراین یک لباس چند لایه راحت تر از یک لباس ضخیم تک لایه تنظیم می شود. در نهایت لایه تعریق وجود دارد که به طور خاص بافته شده یا تحت درمان شیمیایی قرار می گیرد تا لایه داخلی آبگریز و لایه بیرونی آب دوست شود، عرق را به لایه بیرونی می ریزد و پوست را خشک نگه می دارد.

لباس های نخی به آرامی عرق می کنند و برای کوهنوردی زمستانی مناسب نیستند. همچنین باید از شلوار جین و شکوفه‌دار اجتناب کرد زیرا در هنگام خیس شدن خشک نمی‌شوند. به خصوص اگر می خواهید در یک جاده برفی طولانی قدم بزنید، بهتر است شلوار کوهنوردی با عایق حرارتی خوب و کفی سفت بپوشید. کفش‌های پیاده‌روی برای انتخاب کفش‌های بند دار بالا با کفی ضخیم و گیره‌دار بهتر است.

آمادگی 2. برای استفاده از میله های کوهنوردی مهارت لازم است

میله های کوهنوردی برای بالا رفتن از کوه های بلند طراحی شده اند. هنگام بالا رفتن از کوه، بازو به بالاتنه نزدیک است، مفصل شانه اساساً ساکن است و با تغییر نقطه تکیه گاه عصا با بازو و مفصل آرنج به عنوان محور، تعادل بدن حفظ می شود. اگر کوهنورد یک کیسه سنگین حمل می کند، به راحتی توسط کیسه غرق می شود و مرکز ثقل به عقب متمایل می شود. در این زمان استفاده از میله های تریکینگ برای حفظ تعادل بدن مساعد است.

هنگام راه رفتن روی برف، حتما چکمه های برفی با گام های کوچک و ثابت بپوشید. اگر برف فقط تا ارتفاع کفش‌های مدفون باشد، کوهنورد می‌تواند طوری راه برود که انگار روی زمین راه می‌رود؛ اگر برف تا کمر عمیق باشد، باید به پاها و کمر خود تکیه کند تا برف را بردارد و به جلو حرکت کند. . اگر چند نفر در یک گروه راه می‌روند، رد پای بازیکنان پشت سر باید با رد پای بازیکنان پیشرو همپوشانی داشته باشد؛ اگر به تنهایی راه می‌روند، هیچ رد پا در جلو وجود ندارد و کوهنورد باید با کف کفش‌های خود زمین را فشار دهد. . هنگام پایین آمدن از شیب تندتر، گام خود را کاهش دهید، بالاتنه خود را کمی خم کنید و وزن خود را روی پاشنه پا قرار دهید تا از لیز خوردن جلوگیری شود.

آمادگی 3. کالری را به موقع پر کنید و "مسیرهای منظم" بیشتری را انتخاب کنید

سه غذای محبوب کوهنوردی زمستانی: شکلات، گوشت گاو و آب داغ. شکلات به خصوص در فصل زمستان کالری بالایی دارد و برای بهبودی عالی است. گوشت گاو سبک وزن است و به راحتی قابل نگهداری است و برای کوهنوردان در هنگام خستگی ایده آل است. ورزش در فضای باز در زمستان به ناچار هوای سرد زیادی را استنشاق می کند و به راحتی می توان در معده سرما خورد. یک لیوان آب گرم چیز بسیار خوشایندی خواهد بود.

برخی از کوهنوردان آماتور به دلیل عدم سازماندهی و مدیریت موثر، مسیرهای تصادفی را طی می کنند که بسیار خطرناک است. بنابراین همه باید توانایی های خود را منطقی ارزیابی کنند و سعی نکنند فراتر از توانایی و دانش خود عمل کنند. قبل از حرکت، نسبت به پیش بینی آب و هوا در نقطه دیدنی خوشبین باشید و مواد کافی تهیه کنید؛ از سرپرست تیم مجرب و مسئولیت پذیر پیروی کنید و فقط از «جاده معمولی» بروید؛ داروهای مخصوص شخصی و کارت اطلاعات را همراه خود داشته باشید. کوهنوردان نیز باید ابتکار عمل داشته باشند تا خانواده خود را از برنامه فعالیت مطلع کنند. در صورت بروز حادثه، باید آرامش خود را حفظ کنید، سعی کنید با پلیس و پرسنل عقب چپ تماس بگیرید و منتظر نجات باشید.