وقتی صحبت از ورزش می شود، برخی از افراد دوست دارند راه بروند، رقصند یا یوگا کنند، برخی دوست دارند دمبل بلند کنند، وسایل بازی کنند... به نظر می رسد همه آنها در حال ورزش هستند، اما این اشکال مختلف ورزش "روش های تامین انرژی" متفاوتی دارند. تفاوت بین "هوازی" و "بی هوازی".
تفاوت «تمرین هوازی» و «تمرین بی هوازی» تنها یک کلمه است، اما کاملاً متفاوت است.» ورزش مانند موتور خودرو است، برای تامین انرژی به سوخت نیاز دارد. منابع اصلی انرژی بدن انسان چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها هستند. هنگامی که شدت ورزش نسبتاً کم است، مصرف انرژی نسبتاً کم است و اکسیژن زمان دارد تا برای متابولیسم به سلول های بافتی منتقل شود (همچنین به عنوان "متابولیسم هوازی" شناخته می شود). با سوزاندن چربی برای تامین انرژی مورد نیاز بدن، این ورزش را ورزش هوازی می نامند. ورزش هایی که معمولاً می توان برای مدت طولانی انجام داد، ورزش های هوازی مانند پیاده روی سریع، آهسته دویدن، شنا، دوچرخه سواری، رقص، یوگا، توپ بازی و غیره است. برعکس، زمانی که تمرین بسیار شدید یا انفجاری باشد، مانند وزنه برداری، دوی 100 متر، دوی سرعت، کشتی، پرتاب، تمرین عضلانی و غیره، بدن نیاز به مصرف انرژی زیادی در یک لحظه دارد و اکسیژن مصرف می کند. زمان برای رسیدن به سلول ها برای شرکت در احتراق را ندارید. متابولیسم هوازی برای پاسخگویی به نیازهای مصرف انرژی قوی بدن انسان دشوار است، بنابراین قند موجود در بدن به سرعت مقدار زیادی انرژی برای دوباره سازی از طریق متابولیسم بی هوازی تولید می کند. ورزش در این حالت، ورزش بی هوازی است، یعنی تمرینات بی هوازی بیشتر تمرینات با شدت بالا و آنی است.
اگرچه اشکال تامین انرژی ورزش هوازی و بی هوازی متفاوت است، اما هر کدام مزایای خاص خود را دارند. ورزش هوازی می تواند به طور کامل چربی بدن را بسوزاند که برای کنترل قند خون و چربی خون مفید است؛ ورزش بی هوازی می تواند قدرت عضلانی را تقویت کند، دور عضلانی را افزایش دهد، از پوکی استخوان جلوگیری کند و عملکرد قلبی ریوی را تقویت کند.

ده مزیت ورزش هوازی:
1. خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهید
بر اساس مطالعه‌ای که در موسسه ساگ در دانشگاه گوتنبرگ سوئد انجام شد، زنانی که در میانسالی بیشتر ورزش‌های هوازی انجام می‌دادند، 40 سال بعد، 88 درصد کمتر در معرض ابتلا به آلزایمر بودند.
2. ضد پیری
دانشگاه لندن 125 دوچرخه سوار آماتور 55 تا 79 ساله را با 75 نفر ترکیب کرد. مقایسه افراد با سن مشابه که به ندرت ورزش می کردند نشان داد که سیستم ایمنی دوچرخه سواران بهتر می تواند در برابر خطرات پیری دفاع کند.
3. عضلات قوی تر هستند
مطالعه منتشر شده در US Review of Exercise and Exercise Science نشان داد مردانی که 45 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط ​​را چهار بار در هفته انجام می‌دهند، 5 تا 5 درصد توده عضلانی پای خود را افزایش می‌دهند. 6 درصد
4. از آسیب قلبی جلوگیری می کند
یک مطالعه منتشر شده در مجله آمریکایی گردش خون نشان داد که انجام تمرینات هوازی با شدت بالا می تواند به طور قابل توجهی عملکرد بطن چپ را بهبود بخشد و به جلوگیری از سفتی آئورت در قلب کمک کند.

5. سلامت روده را ارتقا می دهد
ورزش هوازی ترکیب میکروب‌های روده را تغییر می‌دهد و منجر به التهاب می‌شود که یک علامت هشدار اولیه بیماری روده است.
6. سطح کلسترول را افزایش می دهد
مطالعه ای توسط دانشگاه گرینویچ در بریتانیا نشان داد که ورزش هوازی می تواند محتوای لیپوپروتئین با چگالی کم را کاهش دهد و محتوای لیپوپروتئین با چگالی بالا را افزایش دهد و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد.
7. پیشگیری از دیابت
متخصصان غدد دریافته اند که 20 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط ​​تا زیاد در روز می تواند خطر ابتلا به دیابت را به نصف کاهش دهد زیرا نحوه استفاده بدن از قند خون را تغییر می دهد.
8. پوست را بهبود می بخشد
به گفته محققان دانشگاه مک مستر در کانادا، افراد میانسالی که به طور منظم ورزش های هوازی انجام می دهند، سالم تر و جوان تر به نظر می رسند.
9. کاهش افسردگی
دانشمندان علوم ورزشی در دانشگاه آزاد برلین در آلمان دریافتند که افراد مبتلا به افسردگی شدید که 30 دقیقه در روز به مدت 10 روز متوالی می دوند، علائم افسردگی به میزان قابل توجهی کمتر هستند.
10. بهبود حافظه
مطالعه‌ای در دانشگاه ماستریخت در هلند نشان داد که ورزش‌های هوازی دو هفته‌ای (پیاده‌روی و شنا) در زنان مسن‌تر با اختلال شناختی خفیف به طور قابل‌توجهی هیپوکامپ مغز را افزایش می‌دهد که در یادگیری و حافظه نقش دارد حجم بدن و تقویت حافظه.

چهار مزیت ورزش بی هوازی:
1. کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان
ورزش بی هوازی می تواند به بهبود استقامت و سرعت عضلانی کمک زیادی کند. در این میان تمرینات هوازی تاثیر کمی در افزایش تراکم استخوان دارد در حالی که تمرینات قدرتی که متعلق به ورزش های بی هوازی است تاثیر بهتری در افزایش تراکم استخوان دارد و می تواند به طور موثری تراکم استخوان را کاهش دهد. خطر ابتلا به پوکی استخوان
2. بهبود ایمنی بدن
پس از ورزش، ترمیم عضلات آسیب دیده و متابولیسم اسید لاکتیک باعث مصرف چربی، افزایش نسبت عضله به چربی، بهبود سرعت متابولیسم عضلات و بهبود ایمنی بدن می شود. بنابراین، در مقایسه با ورزش هوازی، تأثیر «کاهش چربی» آن در «ورزش» منعکس نمی‌شود، بلکه در «پس از ورزش» منعکس می‌شود، به طوری که حتی بدون ورزش نیز می‌توان به تأثیر «کاهش وزن» دست یافت.
3. کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری
ورزش بی هوازی می تواند سرعت و قدرت انقباض عضلانی را افزایش دهد و به طور موثر خطر مرگ ناشی از بیماری را کاهش دهد. به ازای هر 10 درصد افزایش قدرت چنگ زدن فرد، خطر ابتلا به بیماری کاهش می یابد 30 درصد که در مقایسه با ورزش هوازی رنگ پریده است.
4. عضله سازی کنید
اگر سرعت ورزش های بی هوازی خیلی سریع و قدرت انفجار خیلی قوی باشد، قند موجود در بدن انسان نمی تواند به موقع توسط اکسیژن تجزیه شود و باید به «تامین انرژی بی هوازی» متکی باشد. این نوع ورزش می تواند اسید لاکتیک بیش از حد در بدن ایجاد کند که منجر به خستگی عضلانی که مدت طولانی دوام نمی آورد، درد عضلانی بعد از ورزش و تنگی نفس می شود. ورزش بی هوازی نوعی ورزش است که عضلات را می سازد و بدن را قوی تر می کند.