فنچ های مومی یکی از پرطرفدارترین پرندگان خانگی در چین هستند و ارزش زینتی بالایی دارند. اندازه آنها متوسط ​​است و منقطع موم بالغ حدود 19 سانتی متر طول دارد. چهره های زن و مرد هر دو زیبا و دوست داشتنی هستند.

خصوصیات مورفولوژیکی منقار مومی

اندازه فنچ منقار مومی خیلی کوچک نیست و طول بدن بالغ معمولاً حدود 19 سانتی متر است. ظاهر آن به اندازه پرندگان دیگر چشمگیر نیست، اما همیشه یکی از پرندگان سنتی در قفس در چین بوده و بسیار محبوب است.

رنگ این گونه بین نر و ماده تقریباً یکسان است. بزرگسالان در قسمت های بسیار کوچک جلوی چشم ها، قاعده دهان و چانه سیاه هستند؛ تاج سر و گونه ها قهوه ای است، پرها به تدریج از تاج سر تا پشت سر عمیق می شوند. پس سری قهوه‌ای تیره‌تر است و پرهای گونه متضاد هستند؛ رگه‌های خاکستری پهنی در اطراف گردن وجود دارد. تیره تر از ناحیه باران خاکستری روی گردن.

پرهای کمر به رنگ زرد روشن است؛ پوشش دم بالایی قهوه ای است؛ پرهای دم مقعر هستند، تقریباً همرنگ پوشش دم بالایی هستند، همچنین قهوه ای، اما بیرونی ترین دو پر دم قهوه ای با درخشش فلزی آبی روشن است. پرهای دم متفاوت هستند، با پرهای کمی مایل به سفید؛ پوشش بال ها سفید یا زرد است که یک لکه سفید طولی پهن را روی بال ها تشکیل می دهد که با پرهای قهوه ای تیره روی شانه ها متضاد است؛ پرهای پرواز سیاه با درخشش فلزی آبی روشن است. انگار خاموش شده آهن فرآوری شده، برخی از پرهای پرواز اولیه تخصصی هستند، با نوک مربع و نوک داخلی بریدگی.

انتهای پرهای پرواز ثانویه مربعی شکل است که باعث می‌شود انتهای بال‌ها هنگام جمع شدن زیگزاگ شود، گویی که در پرندگان دیگر دیده نمی‌شود، ناحیه خاکستری گردن بعداً قهوه‌ای روشن و میزبان سفید است. . قفسه سینه، بالای شکم و پهلوها قهوه ای روشن است. پوشش زیر شکم و دم سفید خالص و عنبیه قهوه ای است. دارای بافتی قلع مانند است، به همین دلیل این گونه نامگذاری شده است؛ پای صورتی. ماده های بالغ کمی خاکستری تر از نرها هستند. ساب بالغ نسخه تیره تری از بزرگسالان است، با نوارهای قهوه ای نازک در قفسه سینه و پهلوها و در پرواز موج دار است.

محیط پرورش منقار مومی

مهم نیست چه حیوانی است، آنها می خواهند خانه شان تمیز و مرتب باشد و پرندگانی مانند فنچ های مومی معمولاً در کوه ها یا دشت ها در طبیعت زندگی می کنند. آنها در فصول مختلف در محیط های مختلف زندگی می کنند. هنگام پرورش قوها در خانه، فراهم کردن یک خانه نشیمن شیک ضروری است.

فنچ های موم دار به تنهایی یا به صورت جفت زندگی می کنند، اما در فصل غیر تولید مثل آنها دوست دارند به صورت گروهی زندگی کنند، گاهی اوقات در گروه های بزرگ ده ها یا حتی صدها نفر، اغلب بین شاخه ها می پرند یا بین درختان پرواز می کنند، گاهی اوقات روی زمین.

چه آنها در خانه بزرگ شوند و چه در طبیعت، صداهای آنها بسیار بلند و زیبا است و از آنهایی که در خانه بزرگ می شوند می توان در قفس برفک یا قفس سار استفاده کرد. با این حال، بسیاری از دوستداران پرندگان دوست دارند آنها را در قفسه نگه دارند و می توان آنها را آموزش داد تا مهارت هایی را بیاموزند که سایر پرندگان نمی توانند.

لازم به ذکر است که قفس و مخزن آب باید هفته ای یکبار تمیز شود تا آب تمیز بماند. برای فنچ‌های منقار مومی آموزش‌دیده، فقط خرچنگ می‌خورند. پس از تمرین، گروسبیک باید هر روز با آب تغذیه شود. پس از تغذیه، باقرقره را در مکانی ساکت قرار دهید و بقیه زمان را تغذیه نکنید.

دانش تغذیه منقار مومی

منقارهای موم معمولاً پرندگان همه چیزخوار هستند و هر زمان که فرصت داشته باشید به آنها غذا بدهید به سراغ شما می آیند. البته آنها ترجیح می دهند دانه های محصولات روغنی مانند شاهدانه، آفتابگردان و زعفران را بخورند. با این حال، تغذیه مکرر این گونه غذاها در پرورش توصیه نمی شود.

غذای فنچ های منقار مومی عمدتاً روی میوه ها و دانه های گیاهان است و حشرات را نیز می خورد. حشرات خوراکی عمدتاً شامل سرخرطومی، ببر گلابی، سوسک طلایی، حشره راه رفتن، زنبور، پروانه زالزالک و سایر حشرات و لاروهای حشرات مانند لپیدوپترا، کلئوپترا، هیمنوپترا و دوپترا هستند و در زمان های معمولی نیز می توان به مقدار کمی از آنها تغذیه کرد. سیب

هیچ الزام خاصی برای قفس منقار مومی وجود ندارد، تا زمانی که بر پرش تأثیری نداشته باشد. در صورت استفاده برای تمرین، می توان آن را با یک زنجیر گردن بسته و روی جایگاه پرنده قرار داد. یک پایه پرنده عمومی به طول حدود 40-50 سانتی متر و قطر حدود 1.5 سانتی متر ساخته می شود. قسمت میانی آن با نخ پنبه ای پیچیده شده است که برای پرندگان راحت است. منقار مومی تازه خریداری شده بی حوصله تر است. بنابراین هنگام قرار دادن گردنبند در قفسه ها حتما به طول آن توجه کنید تا در گردن گیر نکند. اگر فنچ های نوک مومی از نظر عاطفی ناپایدار باشند و بالا و پایین پرواز کنند، می توانند پرهای خود را با آب خیس کرده و حرکت خود را کنترل کنند؛ همچنین می توان با تخمه آفتابگردان تغذیه کرد.