رابین های گلو آبی ترجیح می دهند در بوته ها یا نیزارها بنشینند. ترسو، اغلب مسافت های کوتاهی را زیر زمین می دود، برای لحظه ای مکث می کند، هر از گاهی پرهای دم را می پیچد یا باز می کند. رابین گلو آبی عمدتاً در بیشتر مناطق چین و همچنین اروپا، شمال آفریقا، روسیه، غرب آلاسکا، آسیای مرکزی، ایران، هند و آسیای جنوب شرقی یافت می شود.

ویژگی های مورفولوژیکی رابین های گلو آبی

طول بدن رابین گلو آبی بالغ حدود 13 سانتی متر است، وزن ایده آل باید حدود 18 گرم باشد و اندازه بدن شبیه گنجشک است. تماس های آنها بسیار دلپذیر است و رابین های گلو آبی نر و ماده رنگ های کمی متفاوت دارند. توابع خاص در زیر توضیح داده شده است.

نرهای رابین گلو آبی دارای پرهای بالای بدن قهوه‌ای خاکی با پرهای بالای تیره‌تر، خط ابروهای سفید، چانه و گلو آبی روشن، لکه‌های قهوه‌ای در مرکز، و نوارهای سیاه و مایل به قهوه‌ای روشن در زیر سینه هستند. جاده عریض است، شکمش سفید است و پهلوها و دم‌ها به رنگ سفید مایل به قهوه‌ای است. پرهای دم قهوه ای تیره، پایه قرمز شاه بلوطی.

ماده شبیه به نر است، اما چانه و گلو سفید مایل به قهوه‌ای است، گلو فاقد لکه‌های شاه بلوطی است، گلو سفید بدون آبی نارنجی است، و نوارهای سیاه نازک گونه به جناغ جناغی متصل است که از لکه‌های سیاه تشکیل شده است. که با ماده به رنگ قرمز است.روبین های گلو و سینه سیاه روی دم خود نشانه های متفاوتی دارند.

پوشش روی بال پرندگان جوان دارای لکه های شاه بلوطی روشن و لکه های روشن است، عنبیه قهوه ای تیره، منقار سیاه و پاها قهوه ای است.

محیط پرورش رابین گلو آبی

زیرا رابین های گلو آبی سرزنده و فعال هستند. بنابراین هر روز زمانی را به قدم زدن با پرندگان، هوای تازه و آفتاب گرفتن اختصاص دهید. هنگام غذا دادن به پرنده برای اولین بار باید پرنده را در یک قفس بشقاب عادت داد و بهتر است پرهای پرواز را با نخ ببندید تا برخوردهای پرواز کاهش یابد و قدرت بدنی ذخیره شود.

در تابستان، افراد اهلی اغلب باید حمام آب خود را دریافت کنند، که می تواند یک بار در روز انجام شود. تعداد حمام های آب در زمستان باید کاهش یابد. مراقب باشید بعد از حمام مستقیما باد نزنید. دمای آب حمام باید بین 25 درجه سانتیگراد تا باشد بین 35 درجه سانتیگراد

اگر در یک قفس بزرگ پرورش داده شود، باید آن را روی یک قفس بشقاب عادت دهید و سپس برای مدتی در یک قفس متوسط ​​بزرگتر (100 سانتی متر طول، 60 سانتی متر عرض و 70 سانتی متر ارتفاع) قرار دهید. در صورت سالم بودن می توان آنها را در یک قفس بزرگ قرار داد. یک قفس بزرگ به ارتفاع 2 متر، طول 4 متر و عرض 3 متر می تواند حدود 30 حیوان را در خود جای دهد. بالای قفس باید داشته باشد 1/3 سرپناهی از آب باران و بسیاری از سکوهای پایین تر باید ایجاد شود. رابین های گلو آبی از سرما می ترسند. هنگامی که دما در زمستان کمتر از 0 ℃ است، باید در داخل خانه افزایش یابد. قفس پرنده باید در یک مکان آفتابی در داخل خانه قرار داده شود و باید در مکانی سرپوشیده در خارج از منزل آویزان شود.

نکاتی برای بزرگ کردن رابین های گلو آبی

رابین گلو آبی یک پرنده معمولی همه چیز خوار است و معمولاً غذا را انتخاب نمی کند، اما به عنوان یک پرنده خانگی، تنوع غذا برای رشد رابین گلو آبی به ویژه در دوره تخم ریزی مفیدتر خواهد بود. خوراک. در تابستان به تغذیه پودر با مواد لازم برای حفظ تازگی و جلوگیری از خراب شدن آن توجه کنید.

در طبیعت، رابین های گلو آبی عمدتاً از سوسک ها، ساس ها، ملخ ها، لپیدوپترا، کلئوپترا و سایر حشرات و لاروهای حشرات، به ویژه لارو لپیدوپترا تغذیه می کنند و همچنین از دانه های گیاهی می خورند.

از آنجایی که رابین گلو آبی به تازگی وارد محیط جدید خود شده است، باید غذا را به صورت خمیر نازکی درآورید که روی آن چند کرم آرد یا لارو کرم ذرت روی آن قرار داشت و نباید آب داد. اجازه دهید پرندگان در هنگام گرسنگی کرم های موجود در شیشه های غذا در قفس را بخورند و همزمان غذای رقیق را بخورند سپس ویسکوزیته غذا را تا زمان گذار به خوردن غذای پودری افزایش دهید. یا با حشرات کوچک، 4 بار در روز، هر بار 2 تا 3 حشره کوچک تغذیه کنید، در هنگام تغذیه ملایم باشید تا آسیبی نبیند، می توانید غذای خود را بخورید و در قفس پرنده بگذارید، آب تمیز تهیه کنید و یک بار آن را عوض کنید. روزی 50 درصد آرد ذرت، 20 درصد آرد ماش، 20 درصد زرده تخم مرغ پخته شده، پودر ماهی سبک یا 10 درصد پودر کریسالیس کرم ابریشم.