تثبیت شکستگی نقش مهمی در کمک های اولیه دارد، تثبیت به موقع و صحیح تاثیر بسیار خوبی در جلوگیری از شوک، جلوگیری از عفونت زخم و جلوگیری از آسیب بیشتر به عروق خونی، استخوان ها، اعصاب و بافت های نرم دارد.

تجهیزات تثبیت کمک های اولیه هنگام تثبیت شکستگی اورژانسی خارج از بیمارستان، مواد اغلب به صورت موضعی به دست می آیند، مانند موارد مختلف 2-3 شاخه های با ضخامت سانتی متر، چوب ها، تخته ها، میله های بامبو، تراشه های بامبو، مقوا و اندام های سالم (پایینی) مصدوم را می توان به عنوان جایگزین بی حرکتی استفاده کرد.

روش های تثبیت شکستگی در قسمت های مختلف

1. تثبیت شکستگی مهره های گردنی باید سر، گردن و تنه مصدوم را در وضعیت صاف نگه دارد؛ تخته چوبی را زیر سر تا باسن قرار دهید و از پارچه نخی، لباس و غیره برای پوشاندن گردن و دو طرف مصدوم استفاده کنید. سر برای جلوگیری از تاب خوردن به چپ و راست؛ سپس از بانداژ استفاده کنید یا پیشانی، شانه ها، بالای سینه و باسن را با کمربندهای پارچه ای روی تخته ثابت کنید تا ثابت شوند.

2. شکستگی ترقوه را با بانداژ روی شانه و پشت ثابت کنید تا فیکس 8 ایجاد کنید و از یک روسری مثلثی یا یک نوار پارچه ای پهن برای بستن گردن به ساعد استفاده کنید.

3. رفع شکستگی استخوان بازو از 2 تا 3 آتل جایگزین برای رفع اندام آسیب دیده استفاده کنید و از حوله و پارچه مثلثی برای آویزان کردن آن بر روی گردن استفاده کنید.

4. برای تثبیت شکستگی های ساعد باید دو تخته چوبی که طول آنها از مفصل آرنج بیشتر باشد به ترتیب روی کف دست و پشت ساعد قرار داده و سپس با کمربند پارچه ای یا حوله مثلثی بسته شود.

5. از دو تخته برای تثبیت شکستگی استخوان ران استفاده کنید و ران و ساق پا را با هم ثابت کنید. در جلو و پشت ران و تا کمر قرار می گیرد و مفصل مچ پا در کنار هم ثابت می شود تا از شکستگی و دررفتگی ناشی از حرکت این دو قسمت جلوگیری شود.

6. برای شکستگی های ساق پا یا نازک نی، اندام آسیب دیده را می توان بدون مواد ثابت بر روی اندام سالم ثابت کرد.

پنج استراتژی اصلی برای تثبیت شکستگی:

1. در صورت ایست تنفسی یا قلبی، ابتدا باید احیای قلبی ریوی انجام شود؛ برای شوک هموراژیک، ابتدا باید خونریزی قطع شود و پس از بهبود اساسی وضعیت، فیکساسیون انجام شود.

2. در حین فیکس کردن خارج از بیمارستان، بازگرداندن بدشکلی ناشی از شکستگی ممنوع است و انتهای شکستگی شکستگی تا زمانی که به درستی فیکس شده باشد، قابل بازگشت به زخم نیست.

3. اسپلینت جایگزین بلندتر از مفاصل در دو انتها است و با هم ثابت شده است. آتل باید صاف باشد، کناره آتل باید نزدیک به پوست باشد و بهتر است از یک پد نرم برای پوشاندن و بسته بندی هر دو انتهای آن استفاده کنید.

4. هنگام تثبیت نباید خیلی شل یا خیلی سفت باشد.

5. هنگام بی حرکت کردن اندام ها، انگشتان (پاها) باید تا حد امکان در معرض دید قرار گیرند تا مشاهده شود که آیا نوک انگشتان (پا) متورم، بنفش، درد و اختلال در گردش خون هستند.

بهترین غذایی که برای شکستگی ها نباید خورد؟

کورکورانه کلسیم را تکمیل نکنید. برای بیمارانی که پس از شکستگی در بستر هستند، مکمل های کورکورانه کلسیم مفید نیست و ممکن است مضر باشد.

گوشت و استخوان زیاد نخورید. طب مدرن با روش‌های بسیاری ثابت کرده است که اگر بیماران شکستگی گوشت و استخوان بیشتری بخورند، نه تنها زودتر بهبود نمی‌یابند، بلکه زمان بهبودی شکستگی‌ها را به تاخیر می‌اندازند.

جزئی نباش

از خوردن غذاهایی که مستعد نفخ یا سوء هاضمه هستند مانند سیب زمینی و برنج چسبناک خودداری کنید.

به خصوص برای بیمارانی که دچار شکستگی های ستون فقرات، لگن و اندام تحتانی هستند که برای حرکت بسیار ناخوشایند هستند، آب کمتری ننوشید، بنابراین سعی کنید آب کمتری بنوشید تا تکرر ادرار کاهش یابد، اما دردسرهای بیشتری نیز پیش آمده است. مانند بیماران بستری فعالیت کمتر، پریستالسیس ضعیف، همراه با کاهش آب آشامیدنی، آسان است به ایجاد یبوست. استراحت طولانی مدت در بستر و احتباس ادراری می تواند به راحتی باعث ایجاد سنگ های مجاری ادراری و عفونت های دستگاه ادراری شود. بنابراین بیماران شکستگی بستری نباید آب کمتری بنوشند.

شکر سفید زیاد نخورید بعد از مصرف زیاد شکر سفید باعث متابولیسم سریع گلوکز می شود به طوری که بدن در حالت مسمومیت اسیدی قرار می گیرد. در این زمان، یون های کلسیم قلیایی بلافاصله برای شرکت در خنثی سازی بسیج می شوند تا از اسیدی شدن خون جلوگیری شود. مصرف زیاد کلسیم برای توانبخشی بیماران شکستگی مضر خواهد بود. در عین حال، قند سفید بیش از حد باعث کاهش محتوای ویتامین B1 در بدن می شود و ویتامین B1 ناکافی فعالیت اعصاب و ماهیچه ها را تا حد زیادی کاهش می دهد و همچنین بر بهبود عملکرد تأثیر می گذارد. بنابراین بیماران شکستگی نباید قند زیادی مصرف کنند.