بعد از بچه دار شدن در خانه، با رشد سن کودک، وقتی کودک چهار ماهه شد، همه شروع به اضافه کردن غذای کمکی می کنند که برای رشد کودک بسیار مهم است و از سلامت کودک محافظت می کند. چگونه غذای کمکی را به درستی به کودک خود اضافه کنیم؟ با بزرگ شدن کودک باید به تدریج غذای کمکی را به کودک اضافه کنیم.همچنین تکنیک های زیادی برای افزودن غذای کمکی به کودک وجود دارد.اضافه شدن نامناسب غذای کمکی بر رشد سالم نوزاد تاثیر می گذارد. پس برای سلامتی کودکان چگونه باید غذاهای کمکی اضافه کرد؟ بیایید با هم نگاه کنیم.

هنگامی که افراد غذا می خورند، چه نیمه جامد و چه جامد، باید اعمالی مانند جویدن با دندان، هم زدن با زبان و بلع انجام شود. در حین بلع، غضروف بد، قطعه کوچکی از غضروف در دهانه نای، برعکس نای را می پوشاند و از ریختن غذا به داخل نای جلوگیری می کند و باعث خفگی و سرفه می شود.

در حین غذا خوردن، دهان و بیش از 30 ماهیچه اطراف آن تحت کنترل مغز با هم کار می کنند. کنترل مغز همگی ذاتی نیست، بلکه تا حدودی در اواخر زندگی با آموزش رفلکس های شرطی مورد نیاز برای تشکیل یک رژیم غذایی به دست می آید.

غذای کمکی را می توان بعد از چهار ماهگی به نوزاد معرفی کرد. هنگامی که والدین در ابتدا با قاشق به نوزادان غذاهای نیمه جامد مانند خمیر و پوره می خورند، بیشتر نوزادان از زبان خود برای هل دادن یا تف کردن غذا استفاده می کنند. حتی اگر این کار را نکنند، با قورت دادن خفه می شوند. این پدیده ها به این دلیل است که نوزاد هنوز یک رفلکس شرطی برای همکاری با بلع ایجاد نکرده است.

با این حال، پس از چند بار تلاش، کودک شما بسیار بهبود می یابد و در نهایت می تواند بدون هیچ مشکلی مواد نیمه جامد را ببلعد. این فرآیند برای هر کودک و مدت زمان تلاش متفاوت خواهد بود.

هر یک از مهارت های کودک شما دارای یک دوره حساس خاص است و اگر این دوره حساس را از دست بدهید، یادگیری مجدد آن دشوارتر خواهد بود. دوره بحرانی رشد زبان از 1 تا 3 سالگی است، اگر بعد از این دوره صحبت کردن را یاد بگیرید، موانع زبانی مستعد ایجاد می شوند. دوره بحرانی جویدن 12-4 ماه است و یادگیری دیر جویدن غذاهای نیمه جامد و جامد سختی این حرکت را افزایش می دهد.

دو نگرش مشترک والدین نسبت به توانایی جویدن کودکشان وجود دارد: یکی این که پس از چند بار امتحان کردن غذاهای نیمه جامد، می بینند که کودک همیشه غذا را بیرون می اندازد یا آن را بیرون می اندازد، سپس به این فکر می کند که آن را دوست ندارد. غذا یا ترس از خفگی کودک ثانیاً وقتی شیر مادر بسیار کافی است به کودک غلات برنج اضافه نکنید بلکه صبر کنید تا کودک در یک سالگی از شیر گرفته شود و سپس به او فرنی و غلات برنج بدهید و در این زمان برای کودک سخت است. برای تمرین بلع

دو نگرش متداول والدین در بالا می تواند آموزش تغذیه را دشوارتر کند و باعث می شود کودک دوره حساس جویدن را از دست بدهد. همچنین ممکن است نوزادان از جویدن ناآشنا احساس غمگینی کنند و از غذاهای جامد ترس داشته باشند. نوزادانی که به طور مداوم از غذاهای جامد امتناع می‌کنند دچار سوءتغذیه می‌شوند که بر رشد فیزیکی آنها تأثیر می‌گذارد.

بنابراین، مادران باید از 4 ماهگی شروع به افزودن برنج و خمیر به نوزاد خود کنند و سپس زرده تخم مرغ، پوره ماهی و گوشت چرخ کرده حاوی پروتئین را به تدریج اضافه کنند. هنگامی که کودک شما در حال دندان درآوردن است، مقداری نان نرم یا نان های بخارپز شده به او بدهید و برای کمک به جویدن، مقداری سبزیجات خرد شده به فرنی اضافه کنید. اجازه دادن به کودک برای تمرین این مهارت در دوره حساس جویدن می تواند از سوءتغذیه ناشی از ترس از غذای جامد جلوگیری کند. مادران، فقط به این دلیل که کودک شما غذا را بیرون می اندازد، تمرین را رها نکنید، زیرا این امر می تواند تأثیر جدی بر رشد جسمانی کودک شما داشته باشد.

اگر می خواهید غذای کمکی کودکتان را به درستی اضافه کنید، باید به این اقدامات پیشگیرانه توجه کنید تا بتوانید برای سلامتی کودک خود مراقبت و پایه گذاری کنید. معمولاً در انتخاب غذای کمکی برای کودکان باید به کارهای پیشگیرانه توجه کرد تا پایه جسمانی کودک به خوبی بهبود یابد. افزودن غذای کمکی بر سلامت کودکان تاثیر می گذارد، در افزودن غذای کمکی به کودکان باید به نحوه و روش آن توجه کرد.