Lorysy tęczowe zwykle ważą około 120-130 gram. Występuje w Australii, Indonezji, Papui Nowej Gwinei i Wyspach Salomona. Ta papuga ma różnorodne pióra, stąd nazwa lorikeet tęczowa.

Cechy wyglądu lorysy tęczowej

Lorysy tęczowe należą do podrodziny lorikeet i podobnie jak wiele lorikeet mają wiele podobnych nawyków. Dziób tego ptaka jest dłuższy niż u typowej papugi. Co bardziej wyjątkowe, ich smukłe języki mają podobne do szczotek włosie, które pozwala papugom zagrzebać się w kwiatach w celu zdobycia pożywienia.

Lorysa tęczowa, z olśniewającym tęczowym upierzeniem, jest najbardziej kolorowym gatunkiem rodzaju Succulent. Ciało ptaka jest zielone, czoło, czubek głowy, w pobliżu policzków, między dziobem a oczami, podbródek niebieski, sięgający do tyłu głowy, powyżej klatki piersiowej, za policzkami, stopniowo brązowiejący i czarny, łuk szyi żółto-zielony, pierś czerwona z niebiesko-czarną lamówką około 2 cm szerokości na pióro, brzuch ciemnozielony, udowe i wewnętrzne osłony ogonowe żółto-zielone z ciemnozieloną lamówką, wewnętrzne osłony skrzydeł pomarańczowe z rozłożonymi wewnętrznymi lotkami z szerokim żółtym paskiem wyraźnie widocznym pod skrzydłami podczas lotu. Wnętrze ogona jest oliwkowożółte. Dziób pomarańczowy. Tęczówka jest czerwonawo-brązowa. Młode ptaki mają brązowo-czarne dzioby. Długość ciała ok. 24 cm. usta - czerwony, stopy - szary.

[1111111111] Podnoszenie wiedzy na temat lorysy tęczowej

Lorysy tęczowe żyją na wolności głównie w parach lub grupach, więc uważaj, aby nie zniszczyć ich nawyków życiowych w niewoli. Żywe i hałaśliwe lorysy tęczowe chodzą również na drzewa owocowe lub do ogrodów, aby zjeść nektar w celu znalezienia pożywienia.

Jako ptaki domowe, lorysy tęczowe są bardzo popularnymi i powszechnymi lorikeetami. Lorysa tęczowa jest z natury żywotna i aktywna. Nie tylko potrzebują dużo miejsca, ale ich ciągłe, niestymulujące życie może sprawić, że będą nudne, więc najlepiej jest, aby właściciele przygotowali wystarczająco dużo miejsca na wiele swoich ulubionych zabawek (takich jak dzwonki), aby aktywne papugi się nie nudziły.

Lorysy tęczowe są bardzo inteligentne i bardzo zdolne do nauki. Mogą łatwo nauczyć się wielu wskazówek i sztuczek. Mają dobre umiejętności językowe. Potrafią szybko nauczyć się kilku słów i zdań oraz rozumieją instrukcje właściciela. Są bardzo inteligentnymi ptakami domowymi, lorysy tęczowe są bardzo lojalne wobec swoich właścicieli. Młode ptaki w niewoli są dość delikatne i przyjazne i zaakceptują każdego członka rodziny. Nawet nieznajomi mogą z nimi dobrze współpracować. Większość dorosłych ptaków będzie miała tylko Ważne jest, aby młode ptaki miały kontakt z różnymi członkami rodziny, aby nauczyć się socjalizacji.

Jaki jest najlepszy pokarm dla lorysy tęczowej

Jak sama nazwa wskazuje, lorysy tęczowe żywią się przestarzałym ssaniem nektaru. Trochę bardziej kłopotliwe jest wychowanie lorysy tęczowej w niewoli. Lorysę tęczową można karmić owocami, nasionami cyprysu, a czasami owadami i mącznikami.

Lorysy tęczowe są trudne do utrzymania. Mają spiczaste usta, lubią gryźć i są dobre we wspinaniu. Klatka powinna być metalową klatką o długości 80 cm, szerokości 40 cm i wysokości 50 cm. Można go również hodować na metalowych grzędach. Grzędy powinny być wykonane z twardego drewna lub metalowych prętów, a zbiorniki na wodę z porcelany lub metalu, ze szczególnym uwzględnieniem higieny. Zbiornik na żywność i zbiornik na wodę należy czyścić codziennie, piasek i ziemię w klatce należy wymieniać 1-2 razy w tygodniu, a pomieszczenie i klatkę należy często dezynfekować.

W okresie odchowu należy karmić żółtkiem jaja, mączką kukurydzianą lub makaronem oraz dodawać mączkę z ostryg lub mączkę kostną, aby zwiększyć zawartość wapnia i soli nieorganicznych, aby młode ptaki mogły się normalnie rozwijać i zapobiec krzywicy u młodych ptaków. Nowonarodzone pisklęta są nagie i różowe z nielicznymi złotymi rzęskami. Kilka dni później na całym ciele rośnie szarobiały puch. W wieku 40 dni pióra odpadają, a ich kolor jest podobny do koloru dorosłego ptaka. Młode ptaki w wieku około 70 Opuść gniazdo w ciągu dnia, aby się poruszać i szukać pożywienia. W tym momencie rodzic nadal karmi młode. W zależności od warunków fizycznych młodych ptaków i ptaków rodzicielskich można je hodować w osobnych klatkach, aby ptaki rodzicielskie mogły kontynuować składanie jaj i wylęganie jaj do następnego gniazda, co sprzyja poprawie tempa reprodukcji ptaki rodzicielskie.