Charakterystyka malamutów alaskańskich
2022-05-17
Alaskan Malamute jest jednym z najstarszych psów zaprzęgowych, pochodzącym ze Stanów Zjednoczonych.
AKC jest klasyfikowana jako grupa psów pracujących. Z dobrze rozwiniętymi kończynami i mocną sylwetką był hodowany raczej dla wytrzymałości niż szybkości, więc ich głównym przeznaczeniem było ciągnięcie sań. Jako zwierzę domowe, Alaskan Malamute ma bardzo spokojny, elegancki temperament w okresie dojrzewania i jest bardzo lojalny wobec swojego właściciela.
[1111111111] Charakterystyka alaskańskich malamutów
Alaskańczycy są duzi, futrzani, przystojni, mają ponury wygląd wilka, ale przyjazne serce i często mylone są z husky.
Według AKC złoty rozmiar Alaskan Malamute to - 25 cali (63,5 cm) w kłębie, 85 funtów (39 kg) w przypadku samców; 23 cale (58,4 cm), 75 funtów (34 kg) dla kobiet.
Ogólnie rzecz biorąc, samce malamutów alaskańskich mają od 22 cali (55,9 cm) do 27 cali (68,6 cm) w kłębie i 21 cali (68,6 cm) dla dorosłych samic. cale (53,3 cm) do 25 cali (63,5 cm), podczas gdy masy powyżej 41 kg są powszechne.
[1111111111] 1. Standard cech sylwetki
Czasami widuje się samce ważące ponad 120 funtów (54 kg), a hodowcy, którzy wybierają szczególnie duże psy, określają te duże rasy jako „gigantyczne alaskańskie malamuty”, chociaż AKC i FCI Żaden z nich nie ma określonej górnej granicy dla Alaskan Malamute, ale ze względu na niekorzystny wpływ na rozwój szkieletowy i fizyczny osoby te są uważane za nieodpowiednie dla czystej krwi Alaskan Malamute, AKC Nie myśl, że są rasowe. Akceptowane przez psie standardy.
[1111111111] 2. Cechy głowy
Głowa malamuta alaskańskiego jest szeroka i głęboka, ani szorstka, ani niezgrabna, proporcjonalnie do ciała. Wyrażenie jest miękkie i przyjazne. Oczy lekko skośne, brązowe, w kształcie migdałów, średniej wielkości. Im ciemniejszy kolor oczu, tym lepiej. Niebieskie oczy to dyskwalifikacja. Uszy są średniej wielkości, ale nieco mniejsze niż głowa. Uszy mają kształt trójkąta z lekko zaokrąglonymi końcami.
Uszy Alaskan Malamute są szeroko rozstawione i cofnięte na zewnątrz głowy, w jednej linii z zewnętrznymi kącikami oczu. Kiedy uszy stoją, to jak stanie na głowie. Stojące uszy mogą być lekko pochylone do przodu, ale czasami uszy są zgięte w kierunku głowy, gdy pies jest w pracy. Wadą jest zbyt wysoka pozycja ucha.
Głowa Alaskan Malamute jest szeroka, lekko uniesiona między uszami, zwężająca się i spłaszczona od czubka głowy do oczu i spłaszczona w pobliżu policzków. Między oczami pojawiają się drobne zmarszczki.
Zarys głowy i pyska Alaskan Malamute przypomina dwie proste, lekko zagięte linie. Kufa jest długa i duża w porównaniu z głową, zmniejszająca się na szerokość i głębokość od miejsca, w którym głowa łączy się z nosem.
Alaskan Malamutes Wszystkie psy z wyjątkiem psów o rudych grzbietach powinny mieć czarne nosy, obwódki oczu i wargi. Osoby z rudymi włosami mogą mieć brązowe nosy, koła pod oczami i usta. „Śnieżny nos” z jasnymi paskami również jest w porządku. Zamknięte usta, szeroka szczęka, duże zęby, zgryz nożycowy i wydatny zgryz szczęki lub żuchwy to wady.
[1111111111] 3. Cechy włosów na plecach
Tylna sierść Alaskan Malamute jest „gęstą, arktyczną” podwójną sierścią. Warstwa wewnętrzna jest grubsza, a warstwa zewnętrzna to twarde, przypominające igłę włosy, generalnie podobne do włosów na grzbiecie husky, ale do pewnego stopnia nieco bardziej szorstkie niż włosy na grzbiecie husky. Zewnętrzne włosy igiełkowe nie powinny być zbyt długie ani zbyt miękkie w fakturze, co jest uważane za wadę.
Typowe kolory włosów na plecach to połączenie bieli i dymnej szarości, czerni, sobolu, czerwieni, piasku itp. Dopuszczalne są kolory inne niż biały w dowolnym odcieniu. Wzór włosów na twarzy ma tendencję do krzyżowania się, a wygląd jest gdzieś pomiędzy dwupunktowymi białymi brwiami a całkowicie białymi. Kolor tylnej sierści alaskan malamute nie różni się zasadniczo od koloru sierści husky.
W niektórych obszarach niektórzy hodowcy specjalnie wyselekcjonowali gigantyczne populacje, które również mają smukłe włosy z tyłu, które nie pasują do cech polarnych, osobniki długowłose nie są akceptowane przez AKC i FCI, nie spełniają standardów czystej krwi i nie mogą konkurować, ale w niektórych obszarach , wygląd osobników długowłosych jest również faworyzowany przez niektórych hodowców. Ponieważ jakość sierści osobników długowłosych jest poważnie obniżona w porównaniu z normalnymi osobnikami z włosami grzbietowymi, a towarzyszące im problemy związane z chorobami genetycznymi kości i stawów są widoczne, stowarzyszenie hodowców psów rasowych nie zachęca do rozmnażania osobników długowłosych.
[1111111111] 4. Szyja, górna linia, cechy ciała
Szyja mocna i lekko zakrzywiona. Klatka piersiowa jest dość rozwinięta. Budowa ciała jest prosta, ale nie krótka. Plecy proste, lekko pochylone w kierunku bioder. Schab jest mocny i muskularny. Długa talia osłabia całe plecy, co jest wadą. Pozycja ogona znajduje się na końcu kręgosłupa. Kiedy nie pracują, ich ogony podwijają się za plecami. Ich ogony nie są ciasno zakręcone na grzbietach, a ich futro nie jest tak krótkie jak pędzel. Alaskan malamute ma na ogonie miękkie futro, które wygląda jak faliste pióra.
[1111111111] 5. Charakterystyka prekursora
Łopatki umiarkowanie ukośne, kończyny przednie mocne i muskularne, oglądane z przodu proste od barku do nadgarstka. Z boku nadgarstki krótkie i mocne, lekko skośne. Pazury mają kształt rakiety śnieżnej, są ciasne i głębokie, a dzięki odpowiednim nakładkom na stopy wydają się stabilne i zwięzłe. Stopy duże, z zwartymi palcami i lekko wysklepione. Włosy ochronne rosną między palcami. Opuszki grube i twarde, paznokcie krótkie i mocne.
[1111111111] 6. Cechy zadu
Kończyny tylne są szerokie i dobrze umięśnione na całym udzie, kolana umiarkowanie opadające, stawy skokowe umiarkowanie opadające i opadające w dół. Oglądane z tyłu, zarówno stojąc, jak i idąc, tylne nogi są w jednej linii z odpowiednimi przednimi nogami, ani zbyt daleko, ani zbyt blisko. Wilcze pazury na tylnych łapach nie są konieczne i należy je usunąć po narodzinach szczeniaka.
[1111111111] 7. Ogon
Ogony zapewniają im ciepło, gdy zwijają się na śniegu. Owijają ogony wokół nosa i twarzy, co pomaga im wytrzymać trudne warunki pogodowe, takie jak zamiecie śnieżne.
[1111111111] 8. Charakterystyka życiowa
Alaskan malamuty nie żyją bardzo długo, około 11 do 12 lat. Jego długość życia jest ściśle związana ze środowiskiem życia, dietą i codziennymi ćwiczeniami.
[1111111111] Charakterystyka alaskańskich malamutów
Alaskańczycy są duzi, futrzani, przystojni, mają ponury wygląd wilka, ale przyjazne serce i często mylone są z husky.
Według AKC złoty rozmiar Alaskan Malamute to - 25 cali (63,5 cm) w kłębie, 85 funtów (39 kg) w przypadku samców; 23 cale (58,4 cm), 75 funtów (34 kg) dla kobiet.
Ogólnie rzecz biorąc, samce malamutów alaskańskich mają od 22 cali (55,9 cm) do 27 cali (68,6 cm) w kłębie i 21 cali (68,6 cm) dla dorosłych samic. cale (53,3 cm) do 25 cali (63,5 cm), podczas gdy masy powyżej 41 kg są powszechne.
[1111111111] 1. Standard cech sylwetki
Czasami widuje się samce ważące ponad 120 funtów (54 kg), a hodowcy, którzy wybierają szczególnie duże psy, określają te duże rasy jako „gigantyczne alaskańskie malamuty”, chociaż AKC i FCI Żaden z nich nie ma określonej górnej granicy dla Alaskan Malamute, ale ze względu na niekorzystny wpływ na rozwój szkieletowy i fizyczny osoby te są uważane za nieodpowiednie dla czystej krwi Alaskan Malamute, AKC Nie myśl, że są rasowe. Akceptowane przez psie standardy.
[1111111111] 2. Cechy głowy
Głowa malamuta alaskańskiego jest szeroka i głęboka, ani szorstka, ani niezgrabna, proporcjonalnie do ciała. Wyrażenie jest miękkie i przyjazne. Oczy lekko skośne, brązowe, w kształcie migdałów, średniej wielkości. Im ciemniejszy kolor oczu, tym lepiej. Niebieskie oczy to dyskwalifikacja. Uszy są średniej wielkości, ale nieco mniejsze niż głowa. Uszy mają kształt trójkąta z lekko zaokrąglonymi końcami.
Uszy Alaskan Malamute są szeroko rozstawione i cofnięte na zewnątrz głowy, w jednej linii z zewnętrznymi kącikami oczu. Kiedy uszy stoją, to jak stanie na głowie. Stojące uszy mogą być lekko pochylone do przodu, ale czasami uszy są zgięte w kierunku głowy, gdy pies jest w pracy. Wadą jest zbyt wysoka pozycja ucha.
Głowa Alaskan Malamute jest szeroka, lekko uniesiona między uszami, zwężająca się i spłaszczona od czubka głowy do oczu i spłaszczona w pobliżu policzków. Między oczami pojawiają się drobne zmarszczki.
Zarys głowy i pyska Alaskan Malamute przypomina dwie proste, lekko zagięte linie. Kufa jest długa i duża w porównaniu z głową, zmniejszająca się na szerokość i głębokość od miejsca, w którym głowa łączy się z nosem.
Alaskan Malamutes Wszystkie psy z wyjątkiem psów o rudych grzbietach powinny mieć czarne nosy, obwódki oczu i wargi. Osoby z rudymi włosami mogą mieć brązowe nosy, koła pod oczami i usta. „Śnieżny nos” z jasnymi paskami również jest w porządku. Zamknięte usta, szeroka szczęka, duże zęby, zgryz nożycowy i wydatny zgryz szczęki lub żuchwy to wady.
[1111111111] 3. Cechy włosów na plecach
Tylna sierść Alaskan Malamute jest „gęstą, arktyczną” podwójną sierścią. Warstwa wewnętrzna jest grubsza, a warstwa zewnętrzna to twarde, przypominające igłę włosy, generalnie podobne do włosów na grzbiecie husky, ale do pewnego stopnia nieco bardziej szorstkie niż włosy na grzbiecie husky. Zewnętrzne włosy igiełkowe nie powinny być zbyt długie ani zbyt miękkie w fakturze, co jest uważane za wadę.
Typowe kolory włosów na plecach to połączenie bieli i dymnej szarości, czerni, sobolu, czerwieni, piasku itp. Dopuszczalne są kolory inne niż biały w dowolnym odcieniu. Wzór włosów na twarzy ma tendencję do krzyżowania się, a wygląd jest gdzieś pomiędzy dwupunktowymi białymi brwiami a całkowicie białymi. Kolor tylnej sierści alaskan malamute nie różni się zasadniczo od koloru sierści husky.
W niektórych obszarach niektórzy hodowcy specjalnie wyselekcjonowali gigantyczne populacje, które również mają smukłe włosy z tyłu, które nie pasują do cech polarnych, osobniki długowłose nie są akceptowane przez AKC i FCI, nie spełniają standardów czystej krwi i nie mogą konkurować, ale w niektórych obszarach , wygląd osobników długowłosych jest również faworyzowany przez niektórych hodowców. Ponieważ jakość sierści osobników długowłosych jest poważnie obniżona w porównaniu z normalnymi osobnikami z włosami grzbietowymi, a towarzyszące im problemy związane z chorobami genetycznymi kości i stawów są widoczne, stowarzyszenie hodowców psów rasowych nie zachęca do rozmnażania osobników długowłosych.
[1111111111] 4. Szyja, górna linia, cechy ciała
Szyja mocna i lekko zakrzywiona. Klatka piersiowa jest dość rozwinięta. Budowa ciała jest prosta, ale nie krótka. Plecy proste, lekko pochylone w kierunku bioder. Schab jest mocny i muskularny. Długa talia osłabia całe plecy, co jest wadą. Pozycja ogona znajduje się na końcu kręgosłupa. Kiedy nie pracują, ich ogony podwijają się za plecami. Ich ogony nie są ciasno zakręcone na grzbietach, a ich futro nie jest tak krótkie jak pędzel. Alaskan malamute ma na ogonie miękkie futro, które wygląda jak faliste pióra.
[1111111111] 5. Charakterystyka prekursora
Łopatki umiarkowanie ukośne, kończyny przednie mocne i muskularne, oglądane z przodu proste od barku do nadgarstka. Z boku nadgarstki krótkie i mocne, lekko skośne. Pazury mają kształt rakiety śnieżnej, są ciasne i głębokie, a dzięki odpowiednim nakładkom na stopy wydają się stabilne i zwięzłe. Stopy duże, z zwartymi palcami i lekko wysklepione. Włosy ochronne rosną między palcami. Opuszki grube i twarde, paznokcie krótkie i mocne.
[1111111111] 6. Cechy zadu
Kończyny tylne są szerokie i dobrze umięśnione na całym udzie, kolana umiarkowanie opadające, stawy skokowe umiarkowanie opadające i opadające w dół. Oglądane z tyłu, zarówno stojąc, jak i idąc, tylne nogi są w jednej linii z odpowiednimi przednimi nogami, ani zbyt daleko, ani zbyt blisko. Wilcze pazury na tylnych łapach nie są konieczne i należy je usunąć po narodzinach szczeniaka.
[1111111111] 7. Ogon
Ogony zapewniają im ciepło, gdy zwijają się na śniegu. Owijają ogony wokół nosa i twarzy, co pomaga im wytrzymać trudne warunki pogodowe, takie jak zamiecie śnieżne.
[1111111111] 8. Charakterystyka życiowa
Alaskan malamuty nie żyją bardzo długo, około 11 do 12 lat. Jego długość życia jest ściśle związana ze środowiskiem życia, dietą i codziennymi ćwiczeniami.
