ورمیکولیت بیشتر به عنوان بستر نهال استفاده می شود و می توان از آن به عنوان بستر بذر و قلمه استفاده کرد. استفاده از ورمیکولیت برای کشت نهال نه تنها می تواند میزان بقای نهال را بهبود بخشد، بلکه می تواند به سرعت جوانه بزند. بنابراین، چگونه از ورمیکولیت برای نهال استفاده کنیم؟

روش پرورش نهال ورمیکولیت:

استفاده از ورمیکولیت برای کشت، مهم ترین نکته نحوه استفاده صحیح از آن است. از آنجایی که ورمیکولیت دارای نفوذپذیری قوی هوا، نفوذپذیری آب و ظرفیت نگهداری آب است، استفاده از آن به عنوان بستر نهال بسیار بالاست.

ابتدا باید ورمیکولیت را تهیه کنیم، اگرچه این ماده معدنی غیر سمی، استریل و بدون آلودگی است، اما در فرآیند تولید نیز می تواند توسط باکتری ها آلوده شود. بنابراین بهتر است قبل از استفاده از ورمیکولیت، کاربندازیم را به مدت 15 دقیقه خیس کنید.

سپس با استفاده از فنجان یکبار مصرف، ورمیکولیت خیس شده را خارج کرده و در ظرفی قرار دهید. اما باید توجه داشت که چون ورمیکولیت به تازگی خیسانده شده است، هنگام صید آب زیادی خواهد داشت. اگر آن را مستقیماً در ظرف قرار دهید، به دلیل رطوبت زیاد باعث کاهش تنفس می شود. بنابراین، پس از برداشتن ورمیکولیت، آن را با دو دست فشار دهید تا آب اضافی آن گرفته شود و بدون رطوبت مرطوب بماند. همچنین می توان آن را مستقیما خارج کرد، در مکانی تهویه شده قرار داد تا خشک شود و سپس به عنوان محیط کشت استفاده شود.

سپس دانه های آماده شده را داخل ورمیکولیت می ریزیم و یا قلمه ها را داخل ورمیکولیت می گذاریم.

ورمیکولیت به دلیل مرطوب بودن نیازی به آبیاری ندارد و می توان آن را در مکانی خنک و دارای تهویه و تهویه قرار داد و منتظر جوانه زدن آن بود.

در این فرآیند، پس از خشک شدن ورمیکولیت، لازم است به موقع رطوبت اضافه شود. اما نمی توان به طور مستقیم به آن آب داد، زیرا ورمیکولیت زیر گلدان ظرفیت نگهداری آب خوبی دارد و به راحتی در هنگام آبیاری باعث تجمع آب در ته می شود. روش صحیح استفاده از نازل برای پاشیدن آب روی سطح ورمیکولیت و مرطوب نگه داشتن آن است.

تفاوت بین ورمیکولیت و پرلیت برای کشت باغبانی چیست؟

ورمیکولیت نوعی کانی میکا با خاصیت بافری خوب و نامحلول در آب است و سرشار از منیزیم و پتاسیم بوده و بستر کشت بدون خاک مناسبی است. ورمیکولیت یک ماده اسیدی است که عموماً در کشت بدون خاک استفاده می شود. مقدار pH 5.5 تا 6.5 است. اگر با پیت اسید قوی ترکیب شود، می تواند 1-2 بار دوام بیاورد.

پرلیت یک ماده معدنی است که از سنگ های آتشفشانی سیلیسی تشکیل شده است که شکستگی های کروی شبیه مروارید را نشان می دهد. این ماده معدنی دارای ساختار سلولی بسته است. ویژگی های پرلیت به شرح زیر است:

(1) نفوذپذیری هوا خوب و رطوبت متوسط. پس از آبیاری پرلیت، هنوز مقدار زیادی آب در سطح وجود دارد و به دلیل آب کم، به راحتی قابل جریان است. بنابراین پرلیت به راحتی تخلیه می شود و به راحتی تهویه می شود.

اگرچه سرعت جذب آب پرلیت به اندازه ورمیکولیت نیست، اما به دلیل وجود آب در لایه زیرین، پرلیت می تواند به آب بین ذرات نفوذ کند و تمام آب لایه زیرین را به کف حوضچه جذب کند. حفظ نفوذپذیری بالا محتوای آب آن می تواند به طور کامل نیازهای رشد ریشه گیاهان را برآورده کند. بنابراین، برای برخی از گل‌هایی که شرایط سختی در مورد رطوبت دارند، انتخاب پرلیت بهتر از ورمیکولیت است. به خصوص در برخی از گیاهان که مانند اسید در جنوب، سنگ مروارید می تواند مزایای خود را داشته باشد.

(2) خواص فیزیکی و شیمیایی پرلیت (PH7.5-7.0) می باشد. ترکیبات شیمیایی در پرلیت کم است، اما بیشتر آنها مستقیماً توسط ریشه گیاهان جذب نمی شوند، بنابراین PH آن بالاتر از ورمیکولیت است، بنابراین برای کشت در جنوب مناسب است.

(3) می توان از آن به عنوان بستر کشت بدون خاک یا مخلوط با ذغال سنگ نارس، ورمیکولیت و غیره استفاده کرد.