آفتابگردان گیاهی است یکساله با قطر 30-10 سانتی متر که در نوک یا راس ساقه رشد می کند و عموماً شیب دار است. براکت های اینولوکرال چند لایه، برگی، پوشیده از پرز، گل در تابستان، با زبان زرد ضعیف در لبه گل آذین. در مرکز گل یک جفت گل نر و ماده، قهوه ای یا بنفش، محکم وجود دارد. میوه بیضی شکل، صاف و پوست آن چوبی، خاکستری یا سیاه است.به این گونه گیاهان آفتابگردان می گویند.

رایج ترین گل های آفتابگردان 2.5 تا 3.5 متر ارتفاع دارند. بر اساس داده های علمی از سال 1567، پادوا زمانی به عنوان یک گل آفتابگردان تک سر به طول 12 متر در نظر گرفته می شد.

معرفی پنج قسمت اصلی گل آفتابگردان

گل آفتابگردان دارای پنج قسمت اصلی است: ریشه، ساقه، برگ، گل و میوه.

1

ریشه های آفتابگردان شامل ریشه های ریشه ای، ریشه های جانبی و ریزوم است. ریشه اصلی دارای ریشه های جانبی، عرضی است؛ در ریشه های جانبی ریشه های زیادی وجود دارد. هم ریشه های جانبی و هم ریشه های فیبری دارای ریشه های کرک دار هستند؛ ریشه های آفتابگردان قوی و پراکنده در خاک هستند و حدود 60 درصد ریشه ها در خاک 0 تا 1000 پیکسل پراکنده شده اند. ریشه‌های آفتابگردان همیشه بلندتر از ساقه رشد می‌کنند، قبل از تشکیل دیسک گل، سیستم ریشه سریع‌ترین رشد را دارد، در مرحله بلوغ رشد آن متوقف می‌شود و به تدریج پژمرده می‌شود. علاوه بر این، در شرایط مناسب، می تواند تعداد زیادی ریشه آبی (مشابه ریشه های هوایی ذرت) تولید کند.

2. خشک کردن

ساقه گل آفتابگردان استوانه ای، صاف و روی سطح آن دارای پرز است. از قشر، چوب و اسفنجی تشکیل شده است. در طول مرحله رشد، ساقه چوبی شده و مغز آن توخالی است. ساقه‌های آفتابگردان دارای رنگ‌های مختلفی مانند سبز، اسطوخودوس و بنفش تیره هستند که نماد مهمی برای قضاوت مرحله نهال آن‌ها هستند. ارتفاع بوته ارقام مختلف بسیار متفاوت است، اما همان رقم در تاریخ کاشت بالا و محیط کاشت تفاوت زیادی دارد. از زمان جوانه زدن تا گلدهی، سرعت رشد نوک آفتابگردان سریعترین است، گیاه در این مرحله 55 درصد از ارتفاع کل را تشکیل می دهد و سرعت رشد پس از آن بسیار کند است، فقط 5 درصد.

3. برگ

برگ های آفتابگردان را می توان به دو دسته لپه ای و برگ واقعی تقسیم کرد. یک جفت برگ برگهای واقعی معمولاً در مقابل 1 تا 3 گره در نیمه پایینی ساقه قرار دارند، در حالی که قسمت بالایی متناوب است. برگ های واقعی بزرگ هستند، روی برگ ها و دمبرگ ها با پرز پوشیده شده و با لایه ای ضخیم از موم پوشیده شده اند. تفاوت آشکاری در تعداد برگ در بین واریته های مختلف وجود دارد، 25-32 برای زودرس و 33-40 برای دیررس. برگهای پایینی ساقه قبل از گلدهی مواد مغذی تولید می کنند که عمدتاً رشد سیستم ریشه را تأمین می کند.در مرحله گلدهی اساساً عملکرد آفتابگردان تکمیل شده است. برگ‌های میانی و بالایی مواد مغذی دیسک را برای رشد بذر فراهم می‌کنند.

4. گل

گل آفتابگردان یک تاج سر شکل است که در بالای ساقه قرار می گیرد و اغلب به آن "دیسک" می گویند. شکل آن را می توان به سه دسته محدب، مسطح و مقعر تقسیم کرد. دو نوع گل وجود دارد، زبانی و لوله ای. 1-3 گل لیگوله، اطراف دیسک، گل های غیرجنسی هستند. در رنگ ها و اندازه های مختلف، نارنجی، زرد کم رنگ و بنفش وجود دارد و حشرات را برای تغذیه و گرده افشانی جذب می کنند. گل لوله ای شکل در سمت داخلی گل لیگوله وجود دارد که گل ماده است. رنگ های کرولا زرد، قهوه ای، بنفش تیره و غیره هستند.

5. میوه

میوه های آفتابگردان دانه خربزه است. وزن میوه واریته آفتابگردان خوراکی حدود 100-200 گرم و دارای دانه های بلند و دارای نوارهای سیاه و سفید روی میوه است. دانه های روغنی کوتاه و نازک به وزن 40 تا 110 گرم در هزار دانه و 30-20 درصد وزن دانه هستند.