طول بدن ایده آل عقرب بالغ حدود 55 میلی متر و طول عمر عقرب بین 5 تا 8 سال است. بدن عقرب به وضوح تقسیم شده است و بدن با پوسته ای بسیار کیتین پوشیده شده است.

از سفالوتوراکس و شکم تشکیل شده است، بدن به رنگ قهوه ای مایل به زرد، سطح شکمی و زائده های آن روشن تر و قسمت پنجم شکم عقبی تیره تر است. عقرب های نر و ماده شکل های کمی متفاوت دارند. سفالوتوراکس، متشکل از شش بخش، ذوزنقه‌ای است، با کاراپاس در پشت سر، با برجستگی‌های دانه‌ای پوشیده شده، یک جفت چشم میانی در مرکز پشت، 3 چشم جانبی در هر طرف انتهای جلویی، و 6 جفت زائده. جفت اول اندام های ارتوپدی هستند که به تغذیه کمک می کنند، جفت دوم شاخ های بلند و ضخیم مانند پنجه خرچنگ هستند که مسئولیت شکار، لمس و عملکردهای دفاعی را بر عهده دارند و چهار جفت باقی مانده پاهای راه رفتن با دهانی در پایین بدن هستند. حفره قدامی شکم .

شکم قدامی پهن تر است و از 7 بخش تشکیل شده است. شکم خلفی یک بخش انعطاف پذیر و باریک است که از 5 سومیت و یک ستون فقرات دمی تشکیل شده است. قسمت اول دارای اندام تناسلی بوده و دهانه تناسلی را می پوشاند. عقرب های ماده می توانند عقرب های جوان را از سوراخ تناسلی به دنیا آورند و عقرب های نر می توانند از سوراخ تناسلی میله های اسپرم تولید کنند که با سوراخ تناسلی عقرب های ماده تلاقی می کنند.

محیط پرورش عقرب

عقرب ها خون گرم هستند و نمی توانند دمای بدن خود را تنظیم کنند. بنابراین هنگام پرورش عقرب در خانه، دما و رطوبت محیط پرورش برای رشد و تولیدمثل آنها بسیار مهم است.

عقرب‌ها توانایی تنظیم دمای بدن خود را ندارند که با دمای محیط اطرافشان متفاوت است. رشد و نمو عقرب ها مستقیماً توسط دمای محیط کنترل می شود. جفت گیری، تولیدمثل، خواب زمستانی و تغذیه عقرب ها باید در محیط و دمای مناسب برای پرورش انجام شود.

زمانی که دمای محیط پرورش به زیر 10 درجه سانتیگراد می رسد، عقرب ها توانایی حرکت خود را از دست می دهند. عقرب ها از خوردن و ورزش دست می کشند و به تدریج به خواب زمستانی می روند. مناسب ترین محدوده دمایی برای عقرب ها در زمان خواب زمستانی 0-7 درجه سانتیگراد است. اگر دمای محیط خواب زمستانی عقرب نوسانات زیادی داشته باشد، عقرب در حالت بی قراری قرار می گیرد که به ناچار خواب طبیعی آن را تحت تاثیر قرار داده و منجر به مرگ عقرب می شود.

مناسب ترین دمای محیط پرورش برای رشد و نمو عقرب بین 20 تا 39 درجه سانتیگراد می باشد. زمانی که دمای محیط پرورش 28 تا 38 درجه سانتیگراد باشد، عقرب‌ها بیشترین فعالیت را دارند، سریع‌ترین رشد را دارند و قوی‌ترین نشاط را دارند. بیشتر جفت گیری و تخم ریزی نیز در این محدوده دمایی انجام شد؛ دوره تبدیل جذب عقرب های تازه متولد شده و دوره استراحت پس از زایمان عقرب های ماده زمانی که دمای محیط 32-38 درجه سانتیگراد بود کمترین دوره را داشت. اگر دمای آن کمتر از 25 درجه سانتیگراد باشد، دوره تبدیل جذب و دوره استراحت پس از زایمان به همین ترتیب طولانی می شود که گاهی ممکن است منجر به مرگ شود.

به طور کلی زمانی که دمای محیط پرورش بین 40-42 درجه سانتیگراد باشد مقدار زیادی آب در بدن عقرب تبخیر می شود. اگر عقرب به موقع با آب پر نشود، عقرب به دلیل کمبود آب می میرد. زمانی که دمای محیط از 43 درجه سانتیگراد فراتر رود، عقرب فلج می شود و مدت کوتاهی پس از آن می میرد.

علم تغذیه عقرب ها

عقرب ها آب را می پسندند و از آب می ترسند، تاریکی را دوست دارند و از نور می ترسند. عقرب های نر فقط دو بار در طول زندگی خود می توانند جفت گیری کنند. اما عقرب های ماده یک بار جفت گیری می کنند و می توانند 4 سال متوالی زایمان کنند که یک مزیت بزرگ تولید مثلی است.

طول عمر عقرب 5 تا 8 سال است. عقرب‌ها تخم‌زا هستند، تخمک بارور شده رشد جنینی را در مادر کامل می‌کند و دمای زایمان بین 30 تا 38 درجه سانتی‌گراد است.

عقرب ها حیوانات شب زی هستند. خیس را دوست دارد و از رطوبت می ترسد، تاریکی را دوست دارد و از تحریک نور شدید می ترسد. آنها دوست دارند گروهی زندگی کنند، ساکت هستند و عادت به تشخیص لانه و گروه دارند. اکثر عقرب ها در کنار هم در لانه های ثابت مستقر می شوند. عموماً در گروه بزرگی از لانه های عقرب، بزرگ و کوچک، نر و ماده، هماهنگ با یکدیگر زندگی می کنند. اما اگر همان لانه عقرب ها نباشد، اغلب پس از برخورد با آنها یکدیگر را می کشند.

عقرب ها عادت به خواب زمستانی دارند معمولا در اواسط و اواخر فروردین ماه از خواب زمستانی بیدار می شوند و در اوایل آبان به آرامی وارد حالت خواب زمستانی می شوند. دوره فعالیت حدود 6 ماه در سال است. در طول روز اکثر عقرب ها در ساعت 8:00-11:00 پس از غروب آفتاب از لانه خارج می شوند و صبح روز بعد ساعت 2-3 به لانه بازمی گردند. این الگوی فعالیت معمولاً در شب های گرم، بدون باد و خشک و به ندرت در روزهای بادخیز رخ می دهد.

عقرب ها تاریکی را دوست دارند و از نور به خصوص تحریک نور قوی می ترسند، اما به مقدار مشخصی نور نیز نیاز دارند و تنها با جذب گرمای خورشید می توانند هضم غذا را بهبود بخشند، رشد و نمو را تسریع کنند و روند تولید مثل را بهبود بخشند. . مشاهده شده است که عقرب ها به سمت نور کم روند مثبت و به سمت نور روشن روند منفی دارند اما نور سبز ضعیف تری را ترجیح می دهند.

عقرب ها در برابر انواع بوهای تند مانند رنگ، بنزین، نفت سفید، آسفالت و انواع مواد شیمیایی، آفت کش ها، کودها، آهک زنده و غیره نیروی اجتنابی قوی دارند. مشاهده می شود که حس بویایی آنها بسیار حساس است و این مواد محرک برای عقرب ها بسیار مضر و حتی کشنده است. عقرب ها همچنین به انواع ارتعاشات و صداهای قوی بسیار حساس هستند، حتی گاهی اوقات آنها را از خوردن، جفت گیری و زایمان می ترسانند.