هنگامی که بدن انسان توسط زنبور نیش زده می شود، درد موضعی، قرمزی، بی حسی و سایر علائم ایجاد می شود که معمولا در عرض چند ساعت بهبود می یابند. با این حال، حتی اگر درد کوتاه مدت باشد، لازم است اقدامات مربوطه در این دوره انجام شود، مثلاً برای کاهش تورم، استفراغ و غیره.

اگر زنبور شما را نیش زد چه باید کرد

پس از نیش زدن توسط زنبور، اقدامات اولیه زیر را انجام دهید:

روش کمک های اولیه بعد از نیش زنبور 1: رفع نیش زنبور. بر روی نیش زنبور خارهایی وجود دارد که اغلب پس از نیش زدن روی پوست باقی می مانند.در هنگام شیردهی ابتدا بررسی کنید که آیا نیش در پوست باقی مانده است یا خیر و بلافاصله پس از پیدا شدن آنها را با دقت بردارید. روش این است که آن را با چسب بچسبانید و سپس با موچین آن را بلند کنید یا نیش را بیرون بیاورید، اگر نیش همچنان با کیسه سمی چسبیده باشد، نمی توان آن را با موچین برداشت تا زهر آن فشرده نشود و تشدید نشود. در واکنش، فقط می توان از یک چاقوی تیز استفاده کرد.کیسه غده سم و نیش را با یک نوک تیز یا سوزن انتخاب کنید. حجامت را می توان پس از برداشتن سوزن زنبور عسل نیز انجام داد که می تواند زهر را بمکد و جذب سموم بدن را کاهش دهد.

کمک های اولیه پس از نیش زنبور 2: زهر را خنثی کنید. زهر زنبور عسل اسیدی است و برای شستن زخم می توان از آب صابون، آب آمونیاک 3 درصد و محلول بی کربنات سدیم 5 تا 10 درصد استفاده کرد. پس از 2 تا 4 بار بیرون کشیدن نیش، تنتور ید 2.5 درصد را روی پوست بمالید. زیرا تنتور ید اثر از بین بردن میکروارگانیسم های بیماری زا اطراف زخم و از بین بردن سموم بیولوژیکی دارد. برای نیش زنبور نیازی به مصرف دارو نیست بلکه می توان اسید استیک یا سرکه را به صورت موضعی استعمال کرد.خرفه تازه را نیز می توان شست و فشار داد و روی زخم گذاشت.

روش کمک های اولیه بعد از نیش زنبور 3: درمان درد و تورم موضعی: تزریق لیدوکائین 2% و دگزامتازون را می توان در اطراف ناحیه آسیب دیده، به صورت زیر جلدی یک بار به نسبت 1:1 تزریق کرد؛ مانند اگر وجود داشته باشد. درد گزگز در اندام ها باید فعالیت ها را کاهش داد و برای کاهش جذب سموم باید کیسه های یخ را به صورت موضعی قرار داد.

روش کمک های اولیه پس از نیش زنبور 4: مراقبت پرستاری از بیماران مبتلا به شوک آنافیلاکتیک: اغلب هیچ رابطه مطلقی بین شوک آنافیلاکتیک ناشی از نیش زنبور و میزان زهر زنبور وجود ندارد. با توجه به افزایش حساسیت بدن، حتی یک نیش می تواند باعث شوک آنافیلاکتیک شدید شود. در صورت شوک آنافیلاکتیک، دسترسی داخل وریدی باید به سرعت برقرار شود. دمنوش ها می توانند گردش خون سیستمیک و موضعی را بهبود بخشند و همچنین دفع سموم را رقیق و تسهیل کنند. کسانی که واکنش های آلرژیک خفیف دارند می توانند 1 قرص هیمین را یک بار در روز یا 4 میلی گرم پرومتازین 3 بار در روز مصرف کنند، در صورت بروز علائم شدید باید در اسرع وقت برای درمان به بیمارستان فرستاده شوند.

روش کمک های اولیه بعد از نیش زنبور 5: راه هوایی را باز نگه دارید، مخصوصاً برای کسانی که مشکل تنفس دارند و اکسیژن با جریان بالا به او بدهید. در صورت وجود علائم ادم حنجره، فوراً با پزشک خود برای انجام تراکئوتومی همکاری کنید.

علائم نیش زنبور عسل

پس از نیش زدن فرد توسط زنبور، تنها قرمزی، تورم، درد و سوزش موضعی در موارد خفیف ظاهر می شود، اما تاول، اکیموز و بزرگ شدن غدد لنفاوی موضعی نیز ظاهر می شود که در عرض چند ساعت خود به خود ناپدید می شوند. تا 1-2 روز اگر در بسیاری از نقاط بدن توسط انبوه زنبورها نیش زده شود، اغلب باعث علائم سیستمیک مانند تب، سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، تحریک پذیری و غش می شود. افرادی که به زهر زنبور آلرژی دارند می توانند باعث کهیر، رینیت، تورم لب ها و پلک ها، درد شکم، اسهال، تهوع، استفراغ و در موارد شدید، ادم گلو، آسم، تنگی نفس، کما و در نهایت مرگ تنفسی و نارسایی گردش خون شوند.

زنبورها زنبور عسل، زنبور، زنبور عسل و زنبور عسل هستند. این پهپاد بی ضرر است زیرا غدد سمی و نیشگر ندارد که همگی زنبورهای ماده (زنبورهای کارگر) هستند. دم زنبور ماده دارای غدد سمی و گزنده است. سوزن عسل یک تغییر شکل تخمگذار است که می تواند سم را به بدن انسان تزریق کند. نیش زنبور ماده یک قلاب پشتی نیز دارد و پس از سوراخ شدن بدن انسان، بخشی از آن در زخم باقی می ماند. نیش زنبور در زخم نمی ماند، در واقع زنبور پس از نیش زدن، نیش را پس می کشد، اما می تواند به افراد آسیب برساند، اما زنبورها از نیش زنبور جدی تر هستند.

زهر زنبور عسل به طور عمده حاوی اسید فرمیک، نوروتوکسین و هیستامین است که می تواند باعث همولیز و خونریزی، مهار سیستم عصبی مرکزی و همچنین ایجاد برخی نیش ها و واکنش های آلرژیک شود. پس از گزش فرد، علائم اصلی درد شدید موضعی، سوزش، قرمزی یا تاول است. علائم شدید مانند سرگیجه، سردرد، لرز، تب، تحریک پذیری، تشنج و غش پس از نیش زدن توسط یک گروه یا زنبور بسیار سمی. ادم حنجره، آسم، استفراغ، درد شکم، افزایش ضربان قلب، کاهش فشار خون، شوک و کما ممکن است در تعداد کمی از بیماران رخ دهد.